از یک سو مردم ایران سفارت فرانسه در تهران را گلباران کرده و خواهان رعایت شوونات لازم در مورد امامشان از دولت فرانسه بودند، از سوی دیگر فیلمبرداران و گزارشگرانی که در مقابل درب ورودی مقرّ امام در نوفل‌لوشاتو اجتماع کرده و می‌بایستی منحصراً به گرفتن عکس به هنگام ورود و خروج امام و نیز اقامه نماز اکتفا کنند، نوعی حالت تبلیغاتی ناخوشایندی در اذهان جهانیان نسبت به دولت فرانسه به وجود می‌آورد. در واقع امر همین موضوع تحقق یافت ومخبر روزنامه فیگارو اولین مصاحبه جنجالی خود را با امام انتشار داد و در پی آن سد شکسته شده باعث جریان خروشان رودخانه اطلاعاتی امام به افکار عمومی جهانیان شد.
[[page 34]]