تالار امام خمینی
سعدالله جان برق
(روزنامه اکسپرس، 28 / 7 / 81)
از وضعیت برگزاری مراسم ادبی در دیگر شهرها اطلاع ندارم اما درباره پیشاور می‌دانم که هرگاه بخواهیم محفل ادبی برگزار شود این سؤال مطرح می شود که برنامه در کجا برگزار شود و از این لحاظ در وسوسه قرار می گیریم.
تمهین کهو که گذرا، صنم پرستون کا
بتون کی هو اگر ایسی هی خو تو کیونکر هو
(ترجمه: اگر خوی بتها اینگونه باشد که می بینی بگو که بت پرستان چگونه زندگی کنند)
بیشتر شعرا و ادبا در مناطق روستایی و دورافتاده کار می کنند. در آنجا حجره هایی است که می توانند ناله و فریاد شاعرانه سر دهند. اما برای این ناله و فریاد شاعرانه در پیشاور کمتر مکان وجود دارد. سالن نشتر و غیره هست اما برای برگزاری برنامه باید هزاران روپیه بپردازید.
درباره شعرا و ادبا از قبل گفته شده است که:
درم و دام اپنپاس کهان
چیل کگهونسلمین ماس کهان
(ترجمه: درم دام پیش من کجاست؟ در آشیانه زغن گوشت کجا پیدا می شود؟)
اما حقیقت این است که بیشتر بی‌علمی و بی‌خبری ما در این کار دخالت داشت. ما نمی دانستیم که در شهر پیشاور خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران سالنی دارد که اجازه برگزاری محافل ادبی را می دهد. بخصوص دروازه آن بروی محفل ادبی همیشه باز است.
زبان په بار خدایا کس کا نام آیا میری
نطق نبوسمری زبان کلئ
(ترجمه: خدایا باز نام چه کسی بر زبانم آمد که نطق من زبانم را بوسه زد؟)
اباسین یوسفزئی زمانی که از من دعوت کرد در یک محفل ادبی شرکت کنم به حیرت درآمدم که مشاعره در تالار امام خمینی برگزار می شود. آن زمان فکر کردم که خانه فرهنگ شاید پایبند «رسوم و قیود» خواهد بود اما با برگزاری این محفل مشاعره معلوم شد که دروازه تالار امام خمینی به روی محافل ادبی همیشه باز است. در بالای سالن نوشته شده است تالار امام خمینی و در جانب دیگر آن آیت قرآنی نقش شده است که:
ای مسلمانان به طناب خدا چنگ بزنید و از تفرقه بپرهیزید. در حالیکه در جانب دیگر
[[page 338]]آن این شعر سعدی نقش شده است.
غرض نقشی است کزما باز ماند
که هستی را نمی بینم بقائی
این همه نقش و کردار است که از ما باقی می ماند غیر از این در دنیا هیچ چیزی بقا ندارد. در این شعر سعدی به شعر و هنر اشاره شده است که فقط عمل و نقش ما باقی می ماند دیگر این حشمت و جلال و نمود و نمایش دنیا موقتی و فانی است. از زمانی که دربارۀ تالار امام خمینی اطلاع پیدا کرده ام که در این جا صلای عام است برای یاران نکته دان، فرصتی دست نداده است که یک برنامه عالی و زیبا برگزار کنیم. زمانی فرصت پیدا خواهد شد.
تالار امام خمینی یک سالن خیلی زیبا و عالی است که سیصد تا چهارصد نفر گنجایش داشته دارای تزئین و کولر است از همه مهمتر این است که یک روپیه هم بابت آن نمی گیرند فقط اجازه رسمی از خانه فرهنگ (ج. ا) ایران گرفته می شود که به آسانی اجازه داده می شود. نه تنها اجازه می دهند بلکه مسئولین نیز حاضر و آماده کار هستند. از محفل مشاعره که ذکر کردم در آن آقای رئیس السادات مسئول خانه فرهنگ (ج. ا) پیشاور شرکت کرده و سخنرانی طنزآمیز خود را بزبان فارسی بیان کرد. اکنون اگر کسی در رابطه با برگزاری محفل ادبی با مشکل مواجه باشد تالار امام خمینی تالار معقول و مناسبی است.
[[page 339]]