مساله 1 ـ روزۀ تمام روزهای سال، غیر از روزه های حرام و مکروه مستحب است، و برای بعضی از روزها سفارش شده است که از آن جمله است:
پنجشنبۀ اوّل و آخر هر ماه و چهارشنبۀ اولی که بعد از روز دهم ماه است، و چنانچه کسی اینها را بجا نیاورد، مستحب است قضا نماید و چنانچه اصلاً نتواند روزه بگیرد، مستحب است برای هر روز یک مد طعام یا یک درهم به فقیر بدهد.
سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.
تمام ماه رجب و شعبان و بعضی از این دو ماه اگرچه یک روز باشد.
روز عید نوروز، روز بیست و پنجم ذیقعده، روز اول تا روز نهم ذیحجه «روز عرفه» ولی اگر به واسطۀ ضعف روزه نتواند دعاهای روز عرفه را بخواند، مستحب نیست، عید سعید غدیر «18 ذیحجه»، روز اول و سوم محرم، مولود مسعود پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم «17 ربیع الاول»، روز مبعث حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم «27 رجب».
و اگر کسی روزۀ مستحبی بگیرد واجب نیست آن را به آخر برساند، بلکه اگر برادر مومنش او را به غذا دعوت کند، مستحب است دعوت او را قبول کند و در بین روز افطار نماید.
مساله 2 ـ مستحب است روزه دار نماز مغرب و عشا را پیش از افطار کردن بخواند، ولی اگر کسی منتظر او است یا میل زیادی به غذا دارد که نمی تواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اول افطار کند، ولی به قدری که ممکن است نماز را در وقت فضیلت آن بجا آورد.
[[page 170]]