اهتمام به آموزش زبان خارجی

‏‏اهتمام به آموزش زبان خارجی‏

‏‏آقای محقق قبل از این‌که به آلمان برود، در مدرسه خان، زبان انگلیسی،‏‎ ‎‏ریاضیات و حتی فیزیک و شیمی برای طلاب تدریس می‌کرد. چون یک‏‎ ‎‏مقدار متمدن‌مآب هم بود، ایستاده صحبت می‌کرد و عبایش را روی‏‎ ‎‏زمین می‌گذاشت. من هم چند روزی پای درس او حاضر شدم.‏

‏‏آقای بروجردی از این امور نهی نمی‌کردند، در حالی که قبل از‏‎ ‎

‏
‏‎[[page 121]]‎‏ایشان، چنین فعالیت‌هایی در حوزه بسیار نامتعارف تلقی می‌شد.‏

‏‏یادم هست قبل از ورود ایشان به قم، دوستی داشتم که در مدرسه‏‎ ‎‏فیضیه با هم بودیم. او زبان انگلیسی بلد بود؛ قرار شد او به من انگلیسی‏‎ ‎‏یاد بدهد و من هم به وی درس طلبگی تدریس کنم. بعد از تهیه‏‎ ‎‏کتاب‌های زبان انگلیسی آن‌ها را پشت کتاب‌های حوزوی مخفی کرده‏‎ ‎‏بودم که کسی نفهمد. ضمناً برای این‌که کسی متوجه نشود، زبان را آخر‏‎ ‎‏شب‌ها یا بعد از ظهرها که رفت و آمد کم می‌شد، می‌خواندیم؛ یعنی فضا‏‎ ‎‏این‌‌گونه بود، اگر کسی دنبال این امور می‌رفت، می‌گفتند به امام‏‎ ‎‏زمان(عج) پشت کرده است. با این همه، بعد از فوت آقای بروجردی،‏‎ ‎‏آقایان شهید بهشتی و رشیدپور این کارها را پی گرفتند و کلاس‌های‏‎ ‎‏زبان برای طلاب گذاشتند. همین‌طور شهید قدوسی در مدرسه حقانی،‏‎ ‎‏برای طلاب، کلاس زبان گذاشت.‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 122]]‎