فرازهای برگزیده
تمام صفات وارستۀ انسانی در انقطاع کامل الی الله نهفته است.
مقامی که برای بندگان صالح خدا در نظر گرفته شده، تمام دنیا و مافیها ـ با آن جلوه های ساختگی ـ در مقابل آن به قدر پشیزی ارزش ندارد.
این دنیا با تمام زرق و برق ظاهری اش ناچیزتر از آن است که قابل محبت باشد.
این زندگی زودگذر به ظاهر شیرین، در مقابل عذاب غیرمتناهی چه ارزشی دارد؟
توجه به غیر خدا انسان را به حجابهای ظلمانی و نورانی محجوب می نماید.
کلیۀ امور دنیوی اگر موجب توجه انسان به دنیا و غفلت از خداوند متعال شود، باعث حجب ظلمانی می شود.
[[page 49]] حزب الله باشید؛ از زرق و برق زندگی و جلوه های ساختگی آن بپرهیزید.
روحانی ای که خود را پیرو و شیعۀ علی بن ابیطالب ـ علیه السلام ـ می داند، ممکن نیست به مشتهیات دنیا توجهی داشته باشد.
ریشۀ تمام اختلافاتی که فاقد هدف مشخص و مقدسی باشد، به حبّ دنیا برمی گردد.
انبیای خدا برای این مبعوث شدند که آدم تربیت کنند؛ انسان بسازند؛ بشر را از زشتیها، پلیدیها، فسادها و رذایل اخلاقی دور سازند و با فضایل و آداب حسنه آشنا کنند.
اگر برای خدا قدم بردارید، خداوند متعال مقلب القلوب است، دلها را به شما متوجه می سازد.
جز به خالق یکتا به احدی توجه نداشته باشید.
قلب انسان مانند آینه صاف و روشن است، و بر اثر توجه فوق العاده به دنیا و کثرت معاصی کدر می شود.
با آلودگیهای روحی، رذایل اخلاقی، معاصی قلبیه و قالبیه چگونه می توان در محضر ربوبی حضور یافت و در مهمانسرای ربّ الارباب که «معدن العظمة» می باشد، وارد شد؟
[[page 50]] از خدا بترسید؛ از عواقب امور بپرهیزید؛ از خواب غفلت بیدار شوید!
دوراندیش باشید؛ عواقب امور را بسنجید؛ عقبه های خطرناکی که دارید به یاد آورید، از فشار قبر، عالم برزخ، مشکلات و شدایدی که به دنبال آن است، غفلت نکنید!
جهنم با اعمال و کردار زشت انسان روشن می گردد.
اگر بشر با اعمال و کردار خویش آتش نیفروزد، جهنم خاموش است. باطن این طبیعت جهنم است؛ اقبال به طبیعت، اقبال به جهنم است.
آنچه در عالم آخرت واقع می شود چیزی است که در این دنیا تهیه گردیده است.
پیش از آنکه فرصت از دست برود، چاره بیندیشید!
شما جوانان رو به پیری و ما پیران رو به مرگ پیش می رویم.
هر نفسی که می کشید، هر قدمی که بر می دارید، و هر لحظه ای که از عمر شما می گذرد، اصلاح مشکلتر گردیده، ممکن است ظلمت و تباهی بیشتر شود.
تا نیرو و ارادۀ جوانی دارید. می توانید هواهای نفسانی، مشتهیات دنیایی و خواسته های حیوانی را از خود دور سازید.
[[page 51]] قلب جوان لطیف و ملکوتی است و انگیزه های فساد در آن ضعیف می باشد؛ لیکن هر چه سن بالا رود، ریشۀ گناه در قلب قویتر و محکمتر می گردد تا جایی که کندن آن از دل ممکن نیست.
توبه با لفظ أتوب الی الله تحقق نمی یابد؛ بلکه ندامت و عزم بر ترک لازم است.
با خلق خدا حسن سلوک داشته، نیکو معاشرت کنید و با نظر عطوفت و مهربانی به آنان بنگرید.
با بندگان خوب و صالح خدا نیکی کنید.
کسی که دیگر مسلمانان از دست و زبان و چشم او در امان نباشند، در حقیقت مسلمان نیست.
اهانت به بندۀ خدا، اهانت به خداست.
کسی که دنبال هوای نفس رفت و از شیطان متابعت کرد، بتدریج به صبغۀ او در می آید.
اهل آخرت با هم در صلح و صفا هستند؛ قلبهایشان مملو از محبت خدا و بندگان خداست.
محبت بندگان خدا، همان ظلّ محبت خداوند است.
[[page 52]] قرآن کریم امانت بزرگ خداست؛ علما و روحانیون امانتدار الهی هستند.
وظایف اهل علم خیلی سنگین است؛ مسئولیت علما بیش از سایر مردم می باشد.
در روایت است که وقتی جان به حلقوم می رسد، برای عالِم، دیگر جای توبه نیست.
اگر عالمی منحرف شد، ممکن است امتی را منحرف ساخته، به عفونت بکشد.
اگر عالمی مهذب باشد، اخلاق و آداب اسلامی را رعایت نماید، جامعه را مهذب و هدایت می کند.
در نفسی که مهذب نشده، علم، حجاب ظلمانی است.
علم نور است؛ ولی در دل سیاه و قلب فاسد دامنه ظلمت و سیاهی را گسترده تر می سازد.
علمی که انسان را به خدا نزدیک می کند، در نفس دنیاطلب، باعث دوری بیشتر از درگاه ذی الجلال می گردد.
علم توحید هم اگر برای غیر خدا باشد، از حجب ظلمانی است.
[[page 53]] اگر انسان خباثت را از نهادش بیرون نکند، هر چه درس بخواند و تحصیل نماید نه تنها فایده ای بر آن مترتب نمی شود؛ بلکه ضررها دارد.
عالم فاسد است که دنیایی را به فساد می کشاند.
[خطاب به طلاب] اگر خدای نخواسته درس نخوانید حرام است در مدرسه بمانید.
هر قدمی که برای تحصیل علم برمی دارید، قدمی هم برای کوبیدن خواسته های نفسانی، تقویت قوای روحانی، کسب مکارم اخلاق، تحصیل معنویات و تقوا بردارید.
اگر اخلاص و قصد قربت نباشد، این علوم هیچ فایده ای ندارد.
بکوشید پیش از آنکه وارد جامعه گردید خود را اصلاح کنید، مهذب سازید.
از شما توقع است که وقتی از مرکز فقه رفتید، خود، مهذب و ساخته شده باشید تا بتوانید مردم را بسازید.
اگر به سبب اعمال و کردار و رفتار ناروای شما یک نفر گمراه شده] و] از اسلام برگردد، مرتکب اعظم کبائر می باشید.
خدا نکند انسان پیش از آنکه خود را بسازد، جامعه به او روی آورد و
[[page 54]] در میان مردم نفوذ و شخصیتی پیدا کند که خود را می بازد.
قبل از آنکه عنان اختیار از کف شما ربوده شود، خود را بسازید و اصلاح کنید.
به اخلاق حسنه آراسته شوید؛ رذایل اخلاقی را از خود دور کنید؛ در درس و بحث اخلاص داشته باشید تا شما را به خدا نزدیک سازد.
اگر در کارها نیت خالص نباشد، انسان را از درگاه ربوبی دور می کند.
در حوزه های علمیه نظم و انضباط برقرار کنید.
ایادی استعمار می خواهند تمام حیثیات اسلام را از بین ببرند و شما باید در مقابل ایستادگی کنید.
با حب نفس و حب جاه و کبر و غرور نمی توان مقاومت کرد.
عالم سوء، عالم متوجه به دنیا، عالمی که در فکر حفظ مسند و ریاست باشد، نمی تواند با دشمنان اسلام مبارزه نماید.
قدم را الهی کنید، حب دنیا را از دل بیرون نمایید، آن وقت می توانید مبارزه کنید.
[[page 55]]