فصل پنجم خاطرات و گزارشهای پزشکی

دکتر احمد محبی

کد : 145053 | تاریخ : 09/12/1395

دکتر احمد محبی

‏دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران‏

‏متخصص قلب و عروق (بیمارستان شهید رجائی)‏

‏بسمه تعالی‏

‏از سال 1365 به عنوان پزشک هفته‌ای یک روز در جماران کشیک می‌دادم‏‎ ‎‏بمناسبت وضعیت شغلی پیش می‌آمد که حضور ایشان شرفیاب شوم. ایشان‏‎ ‎‏مطبوعات را‏‎ ‎‏روزانه مطالعه می‌کردند و بخصوص به رادیوهای داخلی و خارجی‏‎ ‎‏گوش می‌دادند. با اهل بیت خودشان مأنوس بودند حتی روزی 2 - 1 ساعت پسر‏‎ ‎‏کوچک حاج احمد آقا را نزد وی می‌آوردند و ایشان محبت می‌کردند. نسبت به‏‎ ‎‏پزشکان بسیار با محبت بودند و حتی با اسم و فامیل آنها را می‌شناختند. میزان قبول‏‎ ‎‏و اجرای تجویزهای پزشکان در‏‎ ‎‏مورد ایشان 100% بود. روزیکه با چندین نفر از‏‎ ‎‏همکاران راجع به عمل جراحی خدمت ایشان رسیدیم پس از توضیح چند دقیقه ای‏‎ ‎‏توسط آقای دکتر عارفی، ایشان پس از گوش دادن تنها حرفی که زدند این بود که‏‎ ‎‏مانعی ندارد و تصمیم با شماست و از نظر بنده عجیب بود که هیچ سئوال دیگری‏‎ ‎‏نکردند، چون اغلب بیماران در موقع تصمیم گیری جهت جرّاحی اضطراب دارند و‏‎ ‎‏درصد خطر یا سایر عوارض را بارها سئوال می‌نمایند. آخرین کلام اینکه ایشان‏‎ ‎‏مدت 9 - 8 سال هر دو ساعت دارو مصرف می‌کردند و نهایت توجه را به تجویزهای‏‎ ‎‏پزشکان داشتند.‏

‎ ‎

‎[[page 465]]‎

انتهای پیام /*