عارف کیست؟
منظور از عارف، کسی است که در مرتبۀ عقل نظری به کمال رسیده و در مرحله عقل
عملی نیز به مقام اعلا دست یافته است. همان گونه که قیصری، وصول به خداوند را در پیوند علم و عمل معرفی نمود، و عملی را برای رسیدن به حق تعالی مفید دانست که از مایه های علمی بهره مند باشد، ابن سینا نیز عارف و واصل به حقیقت را، کسی می داند که از آلودگی های جسمانی پاک گردیده و از موانع بازدارنده جدا شده، و به عالم قدس و سعادت راه یافته است، چنین کسی در حد نهایت کمال زندگی خواهد کرد، و به لذت بزرگی نایل می گردد.
«العارفون المنزِّهون، اذا وَضَع عنهُم دَرَن مقارنة البدن وانفکوا عَنِ الشواغل خلصوا الی عالم القدس و السعادة، و انتقشوا بالکمال الاَعْلیٰ و حصلت لهم اللذة العلیا و قد عرفتها».
[[page 35]]