سبک ادبی امام
از حیث سبک شناسی، سبک نظم و نثر ایشان از صراحت و صداقت و صمیمیت
برخوردار است. در عین اینکه حرفهای ناب عرفانی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی را مطرح می کنند، صمیمیتی خاص در آثار ادبی ایشان به چشم می خورد. این صداقت در پیام مربوط به پذیرش قطعنامه به روشنی مشهود است؛ آنجا که می فرمایند:
شما می دانید که من با شما پیمان بسته بودم که تا آخرین قطره خون و آخرین نفس بجنگم؛ اما تصمیم امروز فقط برای تشخیص مصلحت بود و تنها به امید رحمت و رضای او از هر آنچه گفتم، گذشتم و اگر آبرویی داشته ام با خدا معامله کرده ام.
در پایان غزل منتشر نشده ای از حضرت امام را به سمینار ادبیات انقلاب اسلامی و به منظور حسن ختام بحث تقدیم می کنم:
با گلرخان بگویید ما را به خود پذیرند از عاشقان بیدل، همواره دست گیرند دردی است در دل ما، درمان نمی پذیرد دستی به عاشقان ده کز شوق دل بمیرند
[[page 66]]پا نِه به محفل ما، تاراج کن دل ما بنگر به باطل ما، کز آب و گِل خمیرند سوداگران مرگیم، یاران شاخ و برگیم رندان پا برهنه، بر حال ما بصیرند پاکند می فروشان، مستان دل خروشان بر بسته چشم و گوشان، پیران سربه زیرند بردار جام می را، جم را گذار و کی را فرزند ماه و دی را، کاینان چو ما اسیرند
3 تا 5 دی 1370
سمینار بررسی ادبیات انقلاب اسلامی
[[page 67]]
[[page 68]]