2ـ پذیرش توحید
تنفر و بیزاری از نقص، یکی دیگر از امور فطری است. طالب کمال مطلق از هر گونه نقص و عیبی بیزار است و از آنجا که هر کثیر و مرکبی محدود است، در نتیجه ناقص است و فطرت از آن دوری می جوید؛ بنابراین، طالب کمال مطلق، خواهان معبود یگانه است. با پذیرش این مقدمات فطری (میل به کمال مطلق، تنفر از نقص، ناقص بودن مرکب) می توان چنین نتیجه گرفت که متوجهٌ الیه فطرت «واحد» است و «احد».
[[page 91]]