کیفیت برخورد امام با نزدیکان و دوستان
همین مهذب بودن امام باعث شده بود که ایشان با افراد جوان و کم سن و سال همانند افراد بزرگسال و علما و حتی بهتر از آنها برخورد کند. طبیعی بود که برخوردهای خشک
[[page 90]]و زاهد مآبانه مانع توفیق در تطبیق با قشر جوان و جذب آنان می شود به عنوان نمونه برخورد امام با خود من چه در قم در همان اوان پاگرفتن نهضت اسلامی ایشان که نوجوانی بیش نبودم و چه در نجف که حدود بیست سال داشتم و هنوز محاسنم پر نشده بود، چنان محترمانه و همراه با لطف و محبت بود که حتی تعجب بعضی از اطرافیان را برانگیخته بود. جناب آشیخ عبدالعلی قرهی که در نجف و بعد در ایران از همراهان امام بود، به من می گفت: من از نوع برخورد امام با شما تعجب می کنم. ولی من در خودم هیچ امتیازی که موجب لطف و عنایت ویژه ای از جانب امام باشد جز اینکه طلبه جوانی بودم که تازه در محفل درس ایشان شرکت می کند، نمی دیدم و کیفیت برخورد امام با خودم را درسی عملی برای ساختن شخصیت طلاب از آن شخصیت خودساخته می دانستم. ایشان به ما یاد می داد که شخصیت مطلوب چگونه شخصیتی است و دست یافتن به آن مرتبه تنها در جوانی و قبل از بزرگ شدن ریش و عامه و ریشه گرفتن بندهای هوا و نفسانیت در وجود انسان ممکن است؛ اما بعد از طی دوران جوانی و زیاد شدن حجابها، تهذیب و خودسازی تقریباً غیرممکن می شود؛ همان طوری که خود امام در روزگار جوانی نفس خویش را مهذب کرده بود.
[[page 91]]