درخواست آیت الله حکیم از مراجع قم برای مهاجرت به نجف
بعد از اطلاع مراجع نجف از اوضاع ایران، مرحوم آیت الله حکیم با مخابره تلگرافی ضمن اظهار همدردی با مراجع قم از آنها برای هجرت به نجف دعوت می کند و همان طوری که گاهی روحانیت در زمان مشروطیت و بعد از آن در مقاطع حساس دیگر به عنوان اعتراض به عملکرد حکومتها هجرت می کردند گاهی به قم می آمدند و گاهی در حرم حضرت عبدالعظیم (س) متحصن می شدند، مرحوم آقای حکیم نیز خیرخواهانه می خواست که مراجع قم به عنوان اعتراض به نجف اشرف مهاجرت کنند؛ اما این دعوت، بسیار مورد توجه دستگاه حاکم ایران قرار گرفت و ما شنیدیم که شتابزده مأموری را روانه قم کرد تا به اطلاع مراجع برساند که دولت در صورت تمایل مراجع، مقدمات سفر را مهیا می کند، ولی امام در جواب تلگراف آقای حکیم فرمودند: ما در همین جا می مانیم و به مبارزه خودمان ادامه می دهیم. چون ایشان به خوبی می دانست که
[[page 115]]در این موقعیت نباید سنگر را خالی کرد و فرصت را به دشمن داد تا برنامه هایش را بدون هیچ مانع و مزاحمی به اجرا درآورد. بعد از تلگراف آقای حکیم، نامه هایی از طرف علمای تهران از جمله آقای بهبهانی و قشرهای مختلف مردم به نجف ارسال شد تا اصل وقایع به اطلاع مراجع رسانده شود که بعد از آن مراجع نجف با صدور اطلاعیه هایی با تأیید حرکت روحانیت ایران، همراهی خودشان را با آن اعلام نمودند.
[[page 116]]