تأثیرگذاری امام بر علما و طلاب نجف
با اینکه نجف مرکز علم و علما بود ولی حضور امام در نجف جلوه دیگری به محافل علمی آنجا بخشید و از نظر اخلاقی نیز تأثیر زیادی در بین علما بر جای گذاشت. یکی از کسانی که در آن مقطع به اصطلاح از «نجفیون» محسوب می شد، شهید بزرگوار آیت الله مدنی بود. ایشان از مدرسین نامی نجف بود که به تدریس مکاسب و کفایه اشتغال داشت ولی آنچه به او امتیاز خاصی بخشیده بود تقدس، تقوا و معنویت بالایش بود. محفل درس اخلاق ایشان در نجف از دروس اخلاق مهم و تأثیرگذار و مجمع فضلا و علمای بزرگ به شمار می رفت. جمع زیادی از روحانیون نجف بخصوص در ایام ماه مبارک رمضان در آن مجلس شرکت می کردند به طوری که حیاط مدرسه آقای بروجردی مملو از جمعیت می شد و موقعی که ایشان لب به سخن می گشود تقریباً همۀ حضار متأثر شده و گریه می کردند. شهید مدنی جانشین آیت الله خویی در نماز جماعت محسوب می شد و هرگاه که آقای خویی مسافرت بودند ایشان به جای آقای خویی نماز جماعت می خواند و شاید بتوان گفت موقعی که ایشان اقامه جماعت می کرد ایشان اگرچه وقتی در قم بود ارتباط و آشنایی چندانی با امام نداشت اما به هنگام حضور امام در نجف مرحوم شهید مدنی چون روحیه انقلابی هم داشت کم کم به امام نزدیک شد و این ارتباط و نزدیکی موجب علاقه و شیفتگی شدید ایشان به حضرت امام شد به طوری که دائماً در نماز جماعت امام شرکت می کرد مگر در مواقعی که آقای خویی نبود و ایشان موظف به اقامه جماعت می شد. شدت ارادت شهید مدنی به امام به حدی بود که بعد از رحلت آقای حکیم، تنها امام را در بین علمای نجف از نظر علم و تقوا ممتاز می دانست و به عنوان مرجع تقلید معرفی می کرد و همین امر موجب شد که عده ای از دوستانش با ایشان مخالفت کنند ولی ایشان تا آخر بر عقیده اش پابرجا بود.
یکی دیگر از کسانی که در نجف مجذوب امام شد جناب آقای راستی کاشانی بود. ایشان نیز از مدرسین معروف و صاحب فضل نجف به شمار می آمد و مدتها بود که نسبت به دروس دایر در حوزه نجف احساس بی نیازی کرده و دیگر در محافل درس علما شرکت نمی کرد؛ اما وقتی امام به نجف رفت و تدریس را آغاز کرد در کلاس درس
[[page 167]]امام حاضر شد و طبق گفته خودش متوجه شد که هنوز مسائل زیادی در حوزه مباحث اسلامی وجود دارد که او نمی داند و برای پی بردن به آنها باید در محضر درس امام حاضر شود. آقای راستی نیز بعد از رحلت آقای حکیم امام را به عنوان مجتهد اعلم و کسی که شایسته مقام مرجعیت است معرفی کرد. مهمتر از جنبه علمی و فقاهتی حضرت امام، ویژگیهای اخلاقی و معنوی ایشان بود که عده زیادی از علما و فضلای نجف را تحت تأثیر قرار داده بود. افراد دیگری هم بودند که کم و بیش با امام در ارتباط بودند و ایشان را می شناختند و معترف به خصایل معنوی و برجسته اش بودند و حتی کسانی که مخالف امام بودند و یا خط مشی سیاسی اش را قبول نداشتند هیچ عیب و ایرادی نمی توانستند برایش بتراشند و تنها حرفی که به قصد شکستن حرمت ایشان می زدند این بود که عده ای از جوانهای تندرو و کمونیست که هوادار شوروی و چین می باشند ایشان را احاطه کرده اند و ایشان هم متأثر از آنهاست.
[[page 168]]