فصل هفتم: سرنوشت نهضت بعد از تبعید امام

مجوز شرعی ترور منصور

کد : 145948 | تاریخ : 18/12/1395

مجوز شرعی ترور منصور

‏در این باره در همان ایام قولهای گوناگونی وجود داشت. یک عده می گفتند: این ترور با‏‎ ‎‏اجازه امام صورت گرفته است که بعداً معلوم شد صحیح نبوده است. بخصوص با توجه‏‎ ‎‏به نقل جناب آقای محی الدین انواری که واسطه این گروه و حضرت امام بود. ایشان‏‎ ‎‏فرمود که من برای کسب اجازه از محضر حضرت امام خدمت ایشان شرفیاب شدم ولی‏‎ ‎‏ایشان اجازه ندادند و موقعی که من آمدم تا نظر امام را به اطلاع اینها برسانم دیدم کار از‏‎ ‎‏کار گذشته است و منصور ترور شده است.‏‎[1]‎‏ لازم به یادآوری است که خود آقای انواری‏‎ ‎‏به خاطر ارتباطش با این جمعیت در همان سالها دستگیر شد و سالهای متمادی در زندان‏‎ ‎‏متحمل شکنجه ها و مشقات زیادی شد.‏‎[2]‎‏ یک نظر این بود که گروه مؤتلفه اسلامی با‏‎ ‎‏اجازه مرحوم آقای جعفری یکی از علمای بزرگ همدان و امام جماعت وقت مسجدشاه‏‎ ‎‏(مسجد امام) اقدام به این کار کردند. عده ای هم می گفتند که اینها از مرحوم آقای آیت الله ‏‎ ‎‏میلانی اجازه گرفته بودند که من از صحت و سقم آن اطلاعی ندارم و گاهی نیز به دیگران‏‎ ‎


‎[[page 227]]‎‏حکم قتل را نسبت می دهند.‏‎[3]‎

‎ ‎

‎[[page 228]]‎

  • . حسنعلی منصور در اول بهمن 1343 برابر با هفدهم رمضان 1384 در مقابل مجلس شورای ملی توسط محمد بخارایی و با همکاری بقیه اعضای هیأت مؤتلفه اسلامی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در روز ششم بهمن پس از آنکه تلاش پزشکان ایرانی و خارجی نتیجه نداد، به درک واصل شد. شاه در پیام خود، منصور را قربانی اعمال مخربین و خارجیها دانست. رژیم که از اقدام گروه مؤتلفه اسلامی وحشت زده شده بود و خطر بر باد رفتن تاج و تخت شاهنشاهی را احساس می کرد، چهار نفر از اعضای این گروه به نامهای صادق امانی، محمد بخارایی، رضا صفار هرندی و مرتضی نیک نژاد را در بیست و ششم خرداد ماه 1344 اعدام کرد.
  • . به این مطلب در ضمن مطالبی که درخصوص فعالیتهای منافقین بیان می شود اشاره شده است.
  • . نظر دیگر این است که بعضی از اعضای هیأت مؤتلفه خدمت امام می رسند و مسأله را طرح می کنند حضرت امام اجازه نمی دهند. یکی از اعضای هیأت مؤتلفه به حضرت امام می گوید اگر کسانی بخواهند اقدامی نمایند آیا ما آنها را منع کنیم؟ حضرت امام می فرمایند: شما چکاره اید  که منع کنید. برداشت هیأت مؤتلفه از این جمله امام، رضایت معظمٌ له بوده است.

انتهای پیام /*