پیام امام به حجاج در سال 49
حضرت امام خمینی در سال 49 بعد از رحلت مرحوم آقای حکیم و در آستانه تحقق مرجعیت عامه اش پیام بسیار مهم و تأثیرگذاری را برای حجاج بیت الله الحرام فرستاد. این
[[page 274]]پیام زمانی صادر شد که از یک سو ملت ایران در اوج خفقان به سر می برد و رژیم منحوس پهلوی و دستگاه مخوف ساواک بی رحمانه به قلع و قمع مخالفین مشغول بود. در آن مقطع رژیم اکثر گروههای مبارز را سرکوب کرده بود و جمع زیادی از علما و روحانیون نیز در زندانها و تبعیدگاهها به سر می بردند و اجازه نفس کشیدن به هیچ کس داده نمی شد به طوری که افراد را به خاطر کوچکترین مسأله مثل داشتن یک کتاب از حضرت امام و یا دکتر شریعتی دستگیر می کردند و حداقل یک سال اجازه نمی دادند کسی از خانواده اش با او ملاقات کند و بعد از آن هم با هزار جور مشکل و دردسر امکان ملاقات و دیدار فراهم می شد اما از سوی دیگر بعد از سالها خفقان و سرکوب شدید، تحرکاتی نیز در سطح جامعه بخصوص در میان جوانان و قشر دانشگاهی پدید آمده بود که مرحوم دکتر شریعتی نقش زیادی در تحقق آن برعهده داشت. در این شرایط حساس و مهم بود که حضرت امام با توجه به انتظار و نیاز مردم به اینکه از کسی صدایی برخیزد و امید تازه ای در دلها برانگیزد آن پیام را صادر فرمود و چون مکه مکرمه به هنگام مراسم الهی حج بهترین موقعیت را برای رساندن ندای مظلومانه مردم ایران به گوش مسلمانان جهان داشت، امام این پیام را خطاب به حجاج نوشت و توسط جمعی از فضلا و طلاب به مکه فرستاد و آنها نیز با سعی و تلاش فراوان اعلامیه های ایشان را در سطح وسیعی در بین حجاج پخش کردند.
[[page 275]]