محاکمه متهمان به قتل
رژیم بعد از دستگیری سیدمهدی و عده دیگری از کسانی که متهم به قتل بودند، محاکمه آنها را آغاز کرد که در دادگاه اول به عنوان قاتل محکوم شدند منتها این حکم برای تجدیدنظر به دیوانعالی کشور فرستاده شد ولی هیچ گاه رأی دیوانعالی اعلام نشد
[[page 296]]و در نهایت هر یک از این متهمین غیر از سیدمهدی به زندانهای کوتاه مدت سه ـ چهار ساله و یا درازمدت محکوم شدند و برای سیدمهدی ظاهراً پانزده سال حبس مقرر شد اما مدت زندانی شدن ایشان نیز به خاطر نوشتن عفونامه و تقاضای بخشش به سه سال هم نکشید و مسأله ای که در این میان شک برانگیز بود و بر ساختگی بودن این قضایا و نقش ساواک در اجرای آن مهر تأیید گذاشت این بود که هیچ یک از متهمین این پرونده محکوم به اعدام نشدند در حالی که بنا بر قاعده می بایست قاتل یا قاتلین اعدام شوند و این نشان می داد که ساواک به نوعی طراح این قضیه بوده و هدفش هم بدبین کردن مردم به انقلابیون بود که به نظر من به آن هدف رسید و توانست در عده زیادی از افرادی که طرفدار معمولی انقلاب بودند و یا جزء انقلابیون غیرعمیق به شمار می آمدند تأثیر منفی بگذارد و تا مدتی آنها را در بلاتکلیفی و یک حالت انفعالی نسبت به این قضایا قرار بدهد که این حالت تا سال 56 و رحلت مرحوم حاج آقا مصطفی ادامه داشت اما با رحلت ایشان در واقع جوّ عوض شد و آن مسائل بکلی از خاطره ها زدوده شد.
[[page 297]]