جلوگیری از اختلاف انگیزی فرصت طلبان

‏‏جلوگیری از اختلاف انگیزی فرصت طلبان‏

‏‏بعد از اینکه مرحوم آقای نجفی در جایش مستقر شد، من دیدم که آقای کلانتر یکی از‏‎ ‎‏روحانیونی که از نظر سیاسی وضعیتش برای ما قابل قبول نبود در کنار منبر نشسته و‏‎ ‎‏قصد دارد بعد از اتمام تلاوت قرآن توسط قاری، به منبر برود و باز دیدم که در یک‏‎ ‎‏گوشه ای هم آیت الله آقاسیدصادق روحانی نشسته است. من با توجه به مسائلی که در‏‎ ‎‏مورد این آقایان وجود داشت و بعداً به آنها اشاره خواهم کرد صلاح ندیدم که آنها نقشی‏‎ ‎‏در این قضایا داشته باشند لذا توسط دو نفر از دوستان به آقای کلانتر پیغام دادم که بهتر‏‎ ‎‏است شما امروز در این مجلس سخنرانی نکنید و به آقای روحانی هم که قصد داشت‏‎ ‎‏بماند و نماز جماعت بخواند گفتم: بهتر است حضرتعالی از خواندن نماز جماعت در‏‎ ‎‏مدرسه فیضیه صرفنظر کنید. بعد از صحبت با ایشان از آقای شیخ محسن قرائتی که در‏‎ ‎‏مجلس حضور داشت خواستم که به منبر برود و سخنرانی کند؛ ولی او گفت: همان طور‏‎ ‎‏که می دانید من منبری نیستم و غالباً برنامه هایم را پای تخته سیاه اجرا می کنم. من گفتم:‏‎ ‎‏به هر حال ما برای سخنرانی کسی را دعوت نکرده ایم و شما باید هرجور که شده امروز‏‎ ‎‏در این مجلس سخنرانی بکنی که بالاخره قبول کرد و اتفاقاً تا آنجا که یادم هست‏‎ ‎‏سخنرانی خوبی هم ارائه داد و با تجلیل از امام و آقای نجفی درخصوص مسائل انقلاب‏‎ ‎‏و جریانات سیاسی روز مطالبی بیان کرد که برای ما قانع کننده بود. بعد از سخنرانی ایشان‏‎ ‎‏و به هنگام نماز مغرب و عشا از آیت الله حاج آقا موسی زنجانی خواستیم که برای اقامه‏‎ ‎‏نماز جماعت تشریف بیاورد. گفتنی است که قبل از بسته شدن در فیضیه، ایشان نماز‏‎ ‎‏ظهر و عصر را در آنجا می خواند و نماز مغرب و عشا را در حرم مطهر و مرحوم آیت الله ‏‎ ‎‏اراکی نماز مغرب و عشا را در فیضیه اقامه می کرد منتها چون حال ایشان در آن ایام‏‎ ‎‏مساعد نبود از آیت الله حاج آقا موسی زنجانی دعوت به عمل آوردیم.‏

‏
‏‎[[page 425]]‎‏     به هر حال مراسم آن روز با همیاری دوستانی چون مرحوم آقای موحدی قمی و‏‎ ‎‏جناب آقای فلسفی که در تهران هستند و آقایان عبدوست، حسن زاده، شاکری و عده‏‎ ‎‏زیادی از دوستان که فعلاً نامشان در نظرم نیست به خوبی پایان گرفت و به این ترتیب‏‎ ‎‏بازگشایی مدرسه فیضیه رسمیت یافت.‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 426]]‎