تظاهرات و تکبیرهای شبانه

‏‏تظاهرات و تکبیرهای شبانه‏

‏‏بعد از ماه رمضان 57 بتدریج تظاهرات شبانه و تکبیر و شعار روی پشت بامها آغاز شد.‏‎ ‎‏در قم نیز بخصوص در خیابان چهارمردان و کوچه صدوق و اطراف منزل حضرت امام‏‎ ‎‏هر روز و هر شب مردم تظاهرات می کردند.‏

‏‏     شعارهای روی پشت بامها به این شکل آغاز شد که ابتدا بعضی از زنها و بچه ها و‏‎ ‎‏همین طور افراد کم دل و جرأت برای تماشای تظاهرکنندگان روی پشت بامها می رفتند.‏‎ ‎‏کم کم با تکبیر و شعار «بگو مرگ بر شاه» بخصوص بخش اول این شعار یعنی «بگو» مردم‏‎ ‎‏داخل خیابان را همراهی می کردند. یادم می آید که یک طلبه ای که ترسو بود و کمتر‏‎ ‎‏داخل جریانات مبارزه می شد ابتدا به قصد تماشا روی پشت بام می رفت و بعداً که‏‎ ‎‏ترسش ریخت و از تظاهرکننده ها و شعارهایشان خوشش آمد وسیله ای شبیه شیپور‏‎ ‎‏درست کرده بود و به هنگام تظاهرات از همان بالای پشت بام با همان وسیله با صدای‏‎ ‎‏بلند شعار «بگو مرگ بر شاه» را سر می داد. این حرکت تا پیروزی انقلاب هر شب در‏‎ ‎‏تمامی کوچه ها و خیابانهای قم ادامه داشت.‏

‏
‏‎[[page 460]]‎‏     بعد از مدتی که ازهاری روی کار آمد و با اجرای حکومت نظامی شدت عمل‏‎ ‎‏مأمورین زیاد شد، تظاهرات شبانه در خیابانها کمتر شد و شعار و تکبیر مردم روی‏‎ ‎‏پشت بامها رونق بیشتری گرفت که باعث عصبانیت شدید ازهاری گردید. در این زمان در‏‎ ‎‏قم به عنوان پایگاه انقلاب و مرکز این نوع تحرکات ابتکاری، غالب خانواده ها‏‎ ‎‏دسته جمعی به پشت بامها می رفتند و علیه رژیم شعار می دادند و گاهی هماهنگی خوبی‏‎ ‎‏از نظر شعار دادن بین مردم پدید می آمد به طوری که مثلاً مردم روی یک پشت بام بخشی‏‎ ‎‏از یک شعار را سر می دادند و ادامه آن شعار را دیگران جواب می دادند به عنوان نمونه‏‎ ‎‏یک عده می گفتند: «بگو» و عده دیگر جواب می دادند: «مرگ بر شاه»، که صحنه جالب‏‎ ‎‏و زیبایی به وجود می آمد.‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 461]]‎