مقدمات ورود حضرت امام به ایران
بعد از راهپیمایی بزرگ روز اربعین حسینی کم کم مسأله رفتن شاه به طور جدی در جامعه مطرح شد و طبعاً با رفتن شاه مهمترین مسأله برای انقلابیون موضوع بازگشت حضرت امام بود؛ به همین جهت در جلسات روحانیون مبارز تهران جوانب مختلف این موضوع اعم از مخاطرات و منافعی که ورود امام می توانست در پی داشته باشد و همین طور کیفیت ورود و محل استقرار حضرت امام و مسائل امنیتی قضیه مورد بحث و بررسی قرار می گرفت و من فقط یک بار که مهمان آیت الله مهدوی کنی بودم به همراه ایشان در جلسه روحانیت مبارز تهران شرکت کردم. در آن جلسه که با حضور شهید بهشتی برگزار گردید عمدتاً درباره کمیته استقبال از حضرت امام و محل استقرار ایشان، بحث و تبادل نظر شد و در نهایت مدرسه علوی به جهت اینکه در یکی از محله های قدیم و مستضعف نشین و مرکزی تهران قرار داشت و رفت و آمد مردم به آنجا آسانتر بود به عنوان محل سکونت موقت حضرت امام انتخاب شد و ظاهراً روزهای آخر ماه صفر بود که من در چالوس شنیدم که حضرت امام اعلام کرده است که ششم بهمن به ایران می آید و من از همان جا با بعضی از دوستانم در قم از جمله آقای طاهری خرم آبادی تماس گرفتم و از جزئیات این خبر پرسیدم که گفتند: قرار است حضرت امام روز ششم بهمن وارد ایران شود و موقعی که من این خبر را به مردم چالوس دادم خیلی خوشحال شدند و جمع زیادی از آنها تصمیم گرفتند در پوشش چند کاروان برای استقبال از حضرت امام به تهران بیایند که عده زیادی در همان ایام آمدند. بقیه هم قرار بود که طبق برنامه بیایند اما هنگامی که بختیار فرودگاه را برای ممانعت از ورود امام بست، مسئولین مراسم استقبال
[[page 488]]از امام، با صدور اعلامیه ای از مردم خواستند که تا زمان ورود امام به ایران قطعی نشده است از آمدن به تهران خودداری کنند.
[[page 489]]