نمی دانم چگونه از شما باید قدردانی کرد
فرزند عزیزم، خانم حاجیه شمسی نورانی
نامۀ پر احساس شما را خواندم. از شما و افرادی مانند شما نمی دانم چگونه باید قدردانی کرد. من که در مقابل اینهمه محبت و صفا غیر از تشکر و دعا کاری نمی توانم انجام دهم.
دستبندت را برایت می فرستم تا از جانب من هدیه ای باشد برای تو؛ و معادل آن را با نذر حقوق شش ماهه ات را من خود به جبهه می فرستم. از قول من به فرزندان عزیزت، این عزیزان ملت شریف ایران، سلام گرمم را برسان. خدا یار و نگهدارت باد.
* * *
[[page 136]]