نقش معلم در جامعه

نقش معلم در جامعه، نقش انبیاست. انبیا هم معلم بشر هستند. نقش بسیار حساس و مهمی است؛ و مسئولیت بسیار زیاد دارد. نقش مهمی است که همان نقش تربیت است که «إخراج مِنَ الظلمات إلی النور» آنهایی که اللّهُ وَلیُّ الَّذینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمٰاتِ إِلَی النُّوُرِ[1] همین سِمَت معلمی  است. خدای تبارک و تعالی این سِمَت را به خودش نسبت می دهد که خدای تبارک و تعالی ولیّ مؤمنین است؛ و آنها را از ظلمات اخراج می کند به سوی نور. و معلم اول خدای تبارک و تعالی است که اخراج می کند مردم را از ظلمات به وسیلۀ انبیا و به وسیلۀ وحی مردم را دعوت می کند به عشق، دعوت می کند به محبت؛ دعوت می کند به مراتب کمالی که از برای انسان است. دنبال او انبیا هستند که همان مکتب الهی را نشر می دهند، و آنها هم شغلشان تعلیم است؛ معلمند، معلم بشرند. آنها هم شغلشان این است که مردم را تربیت کنند و انسان را تربیت کنند که از مقام حیوانیت بالا برود و به مقام انسانیت برسند. انسان مقامهایی دارد که مقام اولش همین مقام [است] بعد از اینکه مراتبی را سیر کرد همین مقام حیوانیت است، یک حیوانی است مثل سایر حیوانات، بلکه خطرناکتر. خطر حیوانات به اندازۀ خطر انسان نیست. آنقدری که انسان جنایت وارد می کند به همنوع خودش، هیچ حیوانی سَبُع[2] هم، آنقدر جنایت وارد نمی کند. این چیزی است  که انسان است. اول مقامی است که، بعد از اینکه مراحلی را طی کرده، به مرتبۀ حیوانیت رسیده. یک حیوانی است که هیچ افساری ندارد، یک حیوانی است که اگر رها کنند، خونخوارترین موجودات است.

[1] . علی (ع) می‏‏فرماید: «لاتقسِروا اولادکم عَلیٰ آدابکم، فاِنَّهم مَخْلُوقونَ لِزَمانٍ غیر زمانکم»؛ فرزندان  خویش را بر آداب خود مجبور مسازید که آنها برای زمانی غیر عصر شما آفریده شده‏اند. شرح نهج‏البلاغه،  ابن ابی‏الحدید، ج 20، ص 267.

[2] . بخشی از آیۀ 257 سورۀ بقره: «خدا، سرپرست کسانی است که ایمان آورده‏اند و آنها را از  تاریکیها به سوی نور، خارج می‏سازد».

صحیفه امام؛ ج 9، ص291