وقتی ملت بیدار شد که نباید این ابرقدرتها در اینجا حکومت کنند و نباید وابستگان آنها در اینجا حکومت کنند، با اینکه کمال قدرت را آنها آن وقت داشتند در عین حال همین سرو پا برهنه های بازار و کوچه و دانشگاه و جاهای دیگر قیام کردند و با وحدت کلمه و با بیداری، دشمن را از صحنه بیرون کردند. اگر ملت ما در این طول مدّت این بیست، سی سال، از بیست سال به این طرف باز همان بودند که از پاسبان می ترسیدند، اگر یک وقتی می خواستند به کلانتری بروند خوفشان بود که بروند، از اسم شاه کذا می ترسیدند، اگر اینها همانها بودند، نمی توانستد قیام کنند و این واقعه را، این واقعه اعجازآمیز را به وجود بیاورند. اوّل بیدار شدند. با نطق ناطقین، نویسندگان، بیدار شدند؛ یعنی نویسندگان متعهد. بعد که بیدار شدند اراده کردند، خواستند. دنبال اراده و خواست قیام حاصل شد. و دیدید که چیزی که ملت خواست متحقق می شود. ملت ما خواست که نظام جائر سلطنتی نباشد و به جای او یک نظام انسانی- اسلامی باشد. این را خواست و این شد ... ما الآن در اوّل قدم هستیم. و باید کوشش کنیم، همه ملت کوشش کنند، همه ملت کوشش کنند، هرکس در هر جا که هست کوشش کند. و کوشش این باشد که ما باید وابسته نباشیم.
صحیفه امام؛ ج 13، ص 535
انتهای پیام /*