توسعۀ دایرۀ فقه در اندیشۀ امام خمینی
حجةالاسلام والمسلمین علی آل اسحق خوئینی
نویسنده در این مقاله پس از ذکر خاطراتی از نحوه آشنایی خود با حضرت امام و نیز شرکت در دروس ایشان در دوران تبعید امام به عراق، برخی از ویژگی های اخلاقی امام از جمله نظم و انظباط و جدیت در تحصیل را روایت می کند. وی در ادامه به ویژگی های عملی و فقهی امام می پردازد و موارد ذیل را برمی شمارد:
1) دوری کردن از خلط مباحث و اصطلاحات فلسفی با مباحث فقهی؛
2) تأثیر محیط (زمان و مکان) بر استنباط فقهی؛
3) تعبد بی نظیر به کتاب و سنت در استنباط فقهی و سیره عملی خود؛
4) اهتمام به حفظ شئون حوزه علمیه؛
5) احترام و تکریم به علما و مراجع تقلید؛
6) شهامت علمی در طرح فتاوی مخالف مشهور؛
7) توسعه در فقه و مسئولیت فقیه. به عقیده وی امام خمینی با طرح مسائل مستحدثه و نیز استنباط احکام اجتماعی اسلام از درون فقه شیعه به فقه توسعه بخشید.
نویسنده در بخش واپسین مقاله خود به دل مشغولی امام در توسعۀ دایرۀ فقه می پردازد که ایشان همواره از عدم توجه علمای حوزه های علمیه به مسائل اجتماعی فقه گله مند بودند. از این رو به عقیده امام علما وظیفه داشتند که علاوه بر توجه به مسائل اجتماعی اسلام، اسلام ناب محمدی را تبلیغ کنند و برای برپایی حکومت دینی از هیچ کوششی دریغ نورزند.
[[page 312]]