نقش رسانههای گروهی
سخنرانی در بهشت زهرا
تاریخ: 12 / 11 / 57
ما با سینما مخالف نیستیم، ما با مرکز فحشا مخالفیم. ما با رادیو مخالف نیستیم، ما با فحشا مخالفیم. ما با تلویزیون مخالف نیستیم، ما با آن چیزی که در خدمت اجانب برای عقب نگه داشتن جوانان ما و از دست دادن نیروی انسانی ماست، با آن مخالف هستیم. ما کیْ مخالفت کردیم با تجدد؟ با مراتب تجدد؟ مظاهر تجدد وقتی که از اروپا پایش را در شرق گذاشت ـ خصوصاً در ایران ـ مرکز [عظیمی] که باید از آن استفادۀ تمدن بکنند ما را به توحش کشانده است. سینما یکی از مظاهر تمدن است که باید در خدمت این مردم، در خدمت تربیت این مردم باشد...
ما که فریاد می کنیم از دست این، برای این است. خونهای جوانهای ما برای این جهات ریخته شده؛ برای اینکه آزادی می خواهیم ما. ما پنجاه سال است که در اختناق به سر بردیم. نه مطبوعات داشتیم، نه رادیو صحیح داشتیم، نه تلویزیون صحیح داشتیم؛ نه خطیب می توانست حرف بزند، نه اهل منبر می توانستند حرف بزنند، نه امام جماعت می توانست آزاد کار خودش را ادامه بدهد؛ نه هیچ یک از اقشار ملت کارشان را می توانستند ادامه بدهند.
صحیفه امام؛ ج 6، ص15، 16
* * *
سخنرانی در جمع مردم به مناسبت روز قدس
تاریخ: 26 / 5 / 58
دادستان انقلاب موظف است مجلاتی که بر ضد مسیر ملت است و توطئه گر است
[[page 196]]تمام را توقیف کند، و نویسندگان آنها را دعوت کند به دادگاه و محاکمه کند.
صحیفه امام؛ ج 9، ص283
* * *
پیام به ملت ایران درباره تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری
تاریخ: 26 / 10 / 58
به اطلاع هموطنان عزیز برسانید که: عکس این جانب دلیل بر تأیید کسی نبوده؛ چنانچه دلیل بر عدم تأیید هم نمی باشد.
صحیفه امام؛ ج 12، ص118
* * *
دیدار با محمد هاشمی، مدیر و معاونان صدا و سیما
تاریخ: 27 / 5 / 64
من نظری به دیگران ندارم، راجع به خودم می گویم از این وضع رادیو ـ تلویزیون خوشم نمی آید. واقع آن است که آن قدر که پابرهنه ها به رادیو ـ تلویزیون حق دارند، ما نداریم. این یک واقعیت است و تعارف نیست؛ واقع این است که آنها این نظام را درست کرده اند و این نهضت را به وجود آوردند؛ همین جمعیت هستند که پیروزیها را به دست آوردند؛ از قشر بالا کسی در این مسأله حقی ندارد. البته ما هم در اصل مطلب شرکت داشته ایم، اما حق با آنهاست. من مدتهاست که وقتی می بینم رادیو ـ تلویزیون را هر وقتی بازش می کنم از من اسم می برد، خوشم نمی آید. ما باید به مردم ارزش بدهیم، استقلال دهیم و خودمان کنار بایستیم و روی خیر و شرّ کارها نظارت کنیم. ولی اینکه تمام کارها دست ما باشد، رادیو ـ تلویزیون دست ماها باشد، اما آن بیچاره ها که کار می کنند هیچ چیز دستشان نباشد، ولی ما که هیچ کاره هستیم دست ما باشد، به نظر من این صحیح نیست. من گفته ام که آن چیزهایی که مربوط به من است
[[page 197]]گفته نشود، من با آقایان کاری ندارم. البته در بعضی مواردی که لازم می شود چیزی گفته شود ـ که آن هم با تشخیص خود من است ـ در رادیو گفته و یا در تلویزیون [نشان داده ] شود مضایقه ندارم، مثلاً عید فطر، عید قربان، تنفیذ رئیس جمهور، اینها مسائلی است، اما ما بقی، مثل ملاقات امروز من با شما که با هم صحبت می کنیم، این دیگر در رادیو ـ تلویزیون گفتن ندارد که رادیو بگوید، تلویزیون بگوید، رادیو چند دفعه، تلویزیون چند دفعه، این کارها مردم را خسته می کند هیچ محتوا هم ندارد. من و شما صحبت می کنیم و همین طور دیگران؛ یعنی دیگران با من صحبت می کنند، آنها را من قطع می کنم. و همین طور آن چیزهایی که الآن در تلویزیون موجود است؛ مثلاً اول خبر که می خواهد شروع کند عکس مرا می گذارند، آن را بردارید، و اگر کسی از شما سؤال کرد بگویید فلانی گفته است.
آنگاه آقای محمد هاشمی، مدیر عامل رادیو ـ تلویزیون اظهار داشت: شما در قلب مردم جا دارید. و امام فرمودند: قلب مردم در غیر از اینهاست. مسأله اینها نیست، ما سابقاً با مردم تماس داشتیم و به آنها ارادت داشتیم و مردم به ما لطف داشتند، ولی این طور نبود که ما رادیو ـ تلویزیون داشته باشیم، آن باب دیگری است. در هر صورت بعضی مواردی که لازم است مانعی ندارد، در غیر آن موارد، من میل ندارم، دیگران خودشان می دانند.
صحیفه امام؛ ج19، ص 346 ـ 347
* * *
دیدار با مسئولان روزنامه های کیهان، اطلاعات و جمهوری اسلامی
تاریخ: 10 / 6 / 64
البته، من نسبت به همه مسائل مربوط به مطبوعات نمی توانم نظر بدهم. الآن آنچه مربوط به مسائل آخر است، این است که رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات مال عموم است
[[page 198]]ـ چنانچه شما هم همین اعتقاد را دارید که عموم بر آنها حق دارند ـ از این جهت، من به سهم خود خیال دارم که راجع به من کم باشد، مگر در مواقع حساسی که لازم است که آن هم باید از ما سؤال شود که آیا مطلبی را باید نقل بکنند یا خیر. و الاّ آنچه خوب است در رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات باشد، آن است که برای کشور اثری داشته باشد. مثلاً اگر زارعی خوب زراعت کرد و زراعتش خوب بود، شما این شخص را به جای مقامات کشور در صفحه اول بگذارید و زیرش بنویسید این زارع چگونه بوده است، این منتشر بشود. و یا کارمندی خوب کار کرد، و یا اگر طبیبی عمل خوبی انجام داد، عکس او را در صفحه اول چاپ کنید و بنویسید که این عملش چطور بوده است. این باعث تشویق اطبا می شود و بیشتر دنبال کار می روند. یا مثلاً اگر کسی کشفی کرد، باید مفصل با عکس و مطلب باشد، یا اگر کسی سارقی را دستگیر نمود، و یا یک کشاورز و یا هنرمند و یا جراح، که متأسفانه نه اسمشان است و نه عکسشان، در حالی که اینها لایق اند تا در روزنامه ها مطرح شوند، خلاصه، باید اساس تشویق اشخاصی باشد [که ] در این کشور فعالیت می کنند؛ اینها به این کشور حق دارند، به این روزنامه ها حق دارند، به رادیو ـ تلویزیون حق دارند، ولی ماها نسبت به آنها حقمان کم است. البته، آنچه من می گویم راجع به خودم است، به دیگران هیچ کاری ندارم، آنها اختیارش با شما و با خود آنهاست. من میل ندارم رادیو هر وقت باز می شود اسم من باشد، مدت هاست که از این جهت متنفرم، این کار غلطی است، به اندازه متعارف نسبت به همه خوب است، زیادی اش مضر است، این به ضرر مطبوعات است و مطبوعات را سبک می کند. اشخاص، شخصیت هایشان با خودشان است، این طور نیست که اگر اسمشان زیاد یا کم مطرح گردد، شخصیتشان زیاد یا کم شود. در ایران هر کس معلوم است چه جوری است. بنا بر این، آنچه راجع به خودم می گویم این است که اگر قرار است عکس مرا بگذارید، به جای آن، عکس یک رعیت را بگذارید و زیرش بنویسید
[[page 199]]این رعیت چه کار مهمی کرده است.
به عقیده من این سه روزنامه با هم تفاهم کنند و مسائل را مختصرتر بنویسند، مفیدتر و کمتر بنویسند، طولانی و تکراری نباشد. مردم وقتی می خوانند استفاده کنند، احساس کنند مطلبی است. اینکه بگویند من هر روز به کی، چی گفتم، این تکراری است. آخر هر روز من یک مسأله ای را می گویم، و هی تکرار می کنند که فلانی چه گفت. این چه فایده ای دارد. اما در هر گوشه کشور اگر اتفاقی افتاده باشد، این خبر است و اخبار را برای مردم گفتن مفید است. ... در مورد اخبار؛ اخبار روزنامه ها تکراری نباشد، آخر کی با کی ملاقات کرده، این چه خبر مهمی است؟ این اصلاً قابل نیست بگوییم خبر، تا بگوییم مهم! اینکه بگویید من هر روز با کی ملاقات و به او چه گفتم، این تکراری است. آخر هر روز من یک مسأله را می گویم، و هی تکرار می کنند که فلانی چه گفت، این چه فایده ای دارد؟ من راجع به خودم می گویم که عکس من مطلقاً در صفحه اول نباشد، همان طور که گفتم. گاهی لازم است که گفته شود، مثلاً فرض کنید بناست ریاست جمهوری معرفی شود، خوب، این مسأله مهمی است و یا مثلاً هیأت دولت آمده است، خود این مسأله ای است، ولی هر چند وقت یک بار از این مسائل پیدا می شود. اما هر روز کی آمد این جا و من چی گفتم و چی شد و یا کی با کی ملاقات کرد، این چه اثر و فایده ای دارد؟
... روزنامه ها مال طبقه سوم است، مال طبقه اول نیست و این هم نیست که همه اش مال حکومت باشد و از چیزهای حکومتی بنویسید، این صحیح نیست. به نظر من روزنامه ها برای همه مردم است و همه مردم در آن حق دارند و می شود گفت که گاهی جای دیگران غصب می شود، ـ البته بدان معنای غصب نه! ولی نظیر آن ـ این عرض من است.
صحیفه امام؛ ج 19، ص361 ـ 363
* * *
[[page 200]]در جمع اعضای هیأت دولت به مناسبت هفته دولت
تاریخ: 8 / 6 / 65
اگر یک چیزی بود که مخصوص دولت بود، خوب، یک مسأله ای بود، باز می شد یک چیزی. اما یک چیزی که برای نظام مضر هست این را توجه کنید به آن؛ دستهاتان را یک قدر نگه دارید، قلمهاتان را یک قدر نگه دارید، توجه بکنید به اینکه هر چیزی نباید نوشته بشود، هر چیزی نباید منتشر بشود. و من به شما عرض می کنم که ممکن است یک روزی اگر چنانچه ـ خدای نخواسته ـ تعقیب بکنند آقایان، ممکن است من یک وضع دیگری پیش بیاید برایم. و من از خدای تبارک و تعالی می خواهم که موفق باشند همه و همه خدمت بکنند.
صحیفه امام؛ ج 20، ص 129
* * *
[[page 201]]
[[page 202]]