امام خمینی و نظم سیاسی بین المللی
دکتر سیدحسن امین
این مقاله موضع ها و اندیشه های امام خمینی را درباره نظم سیاسی بین المللی بررسی می کند و مطالعه ای است راجع به مشی سیاسی امام در بیرون از مرزها و مقابله با نظم حاکم سیاسی جهانی به طور عام، و طرز برخورد امام با انگلستان به طور خاص. نویسنده پس از ارائۀ ساختار نظری فقه اسلامی در این باب و بررسی عمومی نظم سیاسی بین المللی حاکم در عرصه حیات امام، به تشریح تجارب ایشان از دخالت های بازیگران صحنۀ سیاست بین المللی در ایران، عراق و کشورهای مسلمان می پردازد و سپس برخورد امام را با نظم سیاسی بین المللی در پیش و پس از انقلاب بررسی می کند.
به نظر نویسنده، مشی سیاسی امام در سیاست برون مرزی نتیجۀ تجربه امام از نظم
[[page 234]]
حاکم بین المللی در عصر استعمار در ایران و کشورهای مسلمان بود. به همین دلیل در آغاز انقلاب موضع امام، موضع روشن و شفاف یک پیشوای دینی مسلمان است که بر اساس قاعده نفی سبیل، به هیچ روی اجازه اعمال نفوذ حکومت های غیر مسلمان را در از قلمرو اسلام نمی دهد، بلکه با تأکید بر وحدت اسلامی در اندیشه صدور انقلاب اسلامی است.
اما بعد از انقلاب و به ویژه در نتیجه تجربۀ جنگ تحمیلی معلوم شد که دولت جمهوری اسلامی ایران، چه بخواهد و چه نخواهد باید بپذیرد که در سطح بین الملل بازیگران متعددی وجود دارند. با این حال در طول این دوران امام خمینی بر مواضع اصولی خود، بر اساس اصل ولایت فقیه ایستاد.
[[page 235]]