نظام ولایت فقیه و دموکراسی
عبدالحسین سبحانی
جلوه های دموکراسی در حکومت پیامبر و نبردهای نظامی (احد، بدر و خندق) و نیز در دوران خلافت، به ویژه حاکمیت امیرمؤمنان(ع) و امام حسن(ع)، محور بخش نخست این مقاله می باشد. نویسنده تکریم مردم و توجه به خواسته و تصمیم آنان را در نزد امام خمینی حاکی از وجود نوعی دموکراسی در اندیشه سیاسیِ امام برمی شمارد و به بخشی از پیام ایشان پس از راه پیمایی های تاسوعا و عاشورای 57 استناد می کند، که در آن آمده بود: «به سران دولت اعلام نمودم که رفراندم این روز برای هیچ کس ابهامی باقی نگذاشت که: «ملت شاه را نمی خواهد». امام راه پیمایی میلیونی مردم و رأی گیری بین انقلاب و شاه را اعلام می کند که اکثریت، شاه را نمی خواهند و این غیر از دموکراسی و جمهوریت نیست.»
در ادامۀ مقاله، از احکام جزایی و دفاعی، شرایط زمام دار، هدف های حکومت اسلامی، هدف بعثت انبیاء سخن به میان می آید و نویسنده با بهره گرفتن از افکار امام خمینی، می کوشد، نگرشی دینی – انقلابی ارائه دهد و نقش مردم و رضایت آنان را بنمایاند.
وی در پایان، تحت عنوان حکومت بر وفق قانون می نویسد: امام تأکید دارد که حکومت اسلامی، حکومتی مبتنی بر قانون است و تقوای فردی و جمعی، نظارت اجتماعی و قانون مانع از آن است که فرد به حقوق دیگران تجاوز کند.
[[page 213]]