قسم دوم:آنهایی است که مختص به مرد است

‏‏ ‏

‏‏قسم دوم:آنهایی است که مختص به مرد است؛‏

‏‏یعنی زن می‌تواند عقد را فسخ کند ‏‎ ‎‏و او را به‌هم زند و آن سه امر است:‏

‏‏         اول: خصاء،و آن این است که بیضۀ مرد را بکشند و یا آن که بکوبند،پس در این ‏‎ ‎‏صورت اگر عقدی واقع شود و زن عالم به این عیب نباشد و آن عیب قبل از عقد باشد، ‏‎ ‎‏می‌تواند آن عقد را فسخ کند.‏

‏
‏‎[[page 368]]‎‏         دوم: جب،و آن،آن است که آلت مرد بریده شده باشد به طوری که نتواند به هیچ ‏‎ ‎‏وجه جماعی انجام دهد،پس در این صورت اگر عقدی واقع شود و بعد زن مطلع ‏‎ ‎‏گردد می‌تواند عقد را به‌هم بزند،اگر این عیب قبل از عقد بوده،بلکه بعید نیست اختیار ‏‎ ‎‏فسخ اگر بعد از عقد هم حادث شده؛چه قبل از نزدیکی با زن یا بعد از آن.‏

‏‏         سوم: عنن،و آن مرضی است که مرد را عاجز می‌کند از این که بتواند عروسی ‏‎ ‎‏کند و دخول نماید،پس در این صورت زن می‌تواند عقد را به‌هم زند ولی به شرط ‏‎ ‎‏آن که آن مرد از دخول به هر زنی عاجز باشد نه به زن عقدی و یا صیغۀ خودش،و ‏‎ ‎‏مخفی نماند که به این عیب زن می‌تواند عقد را به‌هم بزند،اگرچه آن عیب بعد از ‏‎ ‎‏ازدواج پیدا شده باشد،به شرط آن که بعد از زناشویی یک مرتبه هم دخولی نشده ‏‎ ‎‏باشد،حتی از عقب.‏

‏‏ ‏

‏‎[[page 369]]‎