احکام روزۀ مسافر
مسأله 1723- مسافری که باید نمازهای چهار رکعتی را در سفر دو رکعت بخواند، نباید روزه بگیرد و مسافری که نمازش را تمام می‌خواند مثل کسی که شغلش مسافرت یا سفر او سفر معصیت است،باید در سفر روزه بگیرد.
مسأله 1724- مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد.ولی اگر برای فرار از روزه باشد مکروه است.
مسأله 1725- اگر غیر روزۀ رمضان روزۀ معیّن دیگری بر انسان واجب باشد مثلاً نذر کرده باشد روز معیّنی را روزه بگیرد،تا ناچار نشود،نمی‌تواند در آن روز مسافرت کند.و اگر در سفر باشد چنانچه ممکن است باید قصد کند که ده روز در جایی بماند و آن روز را روزه بگیرد.
مسأله 1726- اگر نذر کند روزه بگیرد و روز آن را معیّن نکند،نمی‌تواند آن را در سفر به‌جا آورد.ولی چنانچه نذر کند که روز معیّنی را در سفر روزه بگیرد باید آن را در سفر به‌جا آورد.و نیز اگر نذر کند روز معیّنی را چه مسافر باشد یا نباشد،روزه بگیرد باید آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگیرد.
مسأله 1727- مسافر می‌تواند برای خواستن حاجت،سه روز در مدینۀ طیبه روزۀ مستحبی بگیرد.
مسأله 1728- کسی که نمی‌داند روزۀ مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مسأله را بفهمد روزه‌اش باطل می‌شود.و اگر تا مغرب نفهمد روزه‌اش صحیح است.
مسأله 1729- اگر فراموش کند که مسافر است،یا فراموش کند که روزۀ مسافر باطل
[[page 345]]
می‌باشد و در سفر روزه بگیرد روزۀ او باطل است.
مسأله 1730- اگر روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نماید،باید روزۀ خود را تمام کند و اگر پیش از ظهر مسافرت کند،وقتی به حد ترخص برسد؛یعنی به جایی برسد که دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود،باید روزۀ خود را باطل کند و اگر پیش از آن روزه را باطل کند کفاره بر او واجب است.
مسأله 1731- اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش برسد،یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند،چنانچه کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده،باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده،روزۀ آن روز بر او واجب نیست.
مسأله 1732- اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد،یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند،نباید آن روز را روزه بگیرد.
مسأله 1733- مسافر و کسی که از روزه گرفتن عذر دارد،مکروه است در روز ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن کاملاً خود را سیر کند.
[[page 346]]