قبله
مسأله 1- در نمازهای واجب رو به قبله بودن واجب است در صورت امکان،و همچنین در نمازهای مستحب اگر روی زمین و در حال استقرار باشد،اما اگر در حال راه رفتن یا سواره بودن باشد رو به قبله بودن لازم نیست در نمازهای مستحب.
مسأله 2- بر نمازگزار لازم است که طرف قبله را بداند یا دو نفر عادل بگویند که این طرف رو به قبله است؛در صورتی که گفتۀ آنها از نشانه‌های حسی باشد.
مسأله 3- برای کسی که طرف قبله را نداند واجب است برای پیدا کردن طرف قبله به قدر قدرت کوشش کند و به مظنه عمل نماید.
مسأله 4- اگر طرف قبله را نداند و ظن به طرف معیّنی هم پیدا نکند،واجب است به چهار طرف نماز بخواند،و اگر وقت کافی نباشد به هرچند طرفی که وقت باشد بخواند.
مسأله 5- اگر می‌داند که در یک طرف قبله نیست،واجب است رو به سه طرف دیگر بخواند.
مسأله 6- بر قبلۀ شهر مسلمانان می‌توان اعتماد کرد و به همان طرف که اهل شهر نماز می‌خوانند و محراب‌های مساجدشان را بنا کرده‌اند و قبرهای مردگان را قرار داده‌اند می‌توان نماز خواند،مگر آن که بدانیم که این محراب‌ها یا قبرها را اشتباهاً رو به این طرف ساخته‌اند.
مسأله 7- اگر به طرفی که یقین داشته قبله است نماز خواند و بعد معلوم شد قبله نبوده و قبله از بین طرف راست یا چپ او بیرون نبوده،نماز او صحیح است.
مسأله 8- اگر معلوم شد که نماز او رو به قبله نبوده و قبله از بین راست یا چپ او بیرون بوده یا پشت سر قرار داشته است،اگر در بین نماز باشد،وقت هم هست،نماز را قطع می‌کند و از اول رو به قبله می‌خواند.
[[page 82]] مسأله 9- اگر در بین نماز معلوم شود که قبله از طرف راست یا چپ او بیرون بوده یا پشت سر آن قرار داشته و وقت هم نیست،از همان‌جا رو به قبله می‌شود و بقیۀ نماز را می‌خواند و نماز او صحیح است و احتیاطاً قضای نماز را بخواند.
مسأله 10- اگر بعد از نماز معلوم شود که قبله از طرف راست و چپ او بیرون یا پشت سر او بوده؛باید نماز را اعاده کند،در صورتی که وقت باشد،و احتیاط مستحب آن است که قضای نماز را بخواند اگر وقت نباشد.
[[page 83]]