احکام حُنوط
مسأله 591- بعد از غسل واجب است میت را حنوط کنند؛یعنی به پیشانی و کف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهای او کافور بمالند.و مستحب است به سر بینی میت هم کافور بمالند و باید کافور ساییده و تازه باشد و اگر به واسطۀ کهنه بودن،عطر او از بین رفته باشد کافی نیست.
مسأله 592- احتیاط واجب آن است که اول کافور را به پیشانی میت بمالند،ولی در جاهای دیگر ترتیب لازم نیست.
مسأله 593- بهتر آن است که میت را پیش از کفن کردن،حنوط نمایند اگرچه در بین کفن کردن و بعد از آن هم مانعی ندارد.
مسأله 594- کسی که برای حج یا عمره احرام بسته است،اگر پیش از تمام کردن
[[page 122]]طواف بمیرد ،حنوط کردن او جایز نیست.
مسأله 595- زنی که شوهر او مرده و هنوز عدهاش تمام نشده اگرچه حرام است خود را خوشبو کند،ولی چنانچه بمیرد حنوط او واجب است.
مسأله 596- احتیاط واجب آن است که میت را با مشک و عنبر و عود و عطرهای دیگر خوشبو نکنند و اینها را با کافور مخلوط ننمایند.
مسأله 597- مستحب است،قدری تربت حضرت سیدالشهدا علیه السلام با کافور مخلوط کنند،ولی باید از آن کافور به جاهایی که بیاحترامی میشود نرسانند و نیز باید تربت به قدری زیاد نباشد،که وقتی با کافور مخلوط شد،آن را کافور نگویند.
مسأله 598- اگر کافور پیدا نشود،یا فقط به اندازۀ غسل باشد،حنوط لازم نیست .و چنانچه از غسل زیاد بیاید ولی به همۀ هفت عضو نرسد،باید اول به پیشانی و اگر زیاد آمد به جاهای دیگر بمالند.
مسأله 599- مستحب است دو چوب تر و تازه در قبر همراه میت بگذارند.
[[page 123]]