9-قِیْ کردن
مسأله 1646- هرگاه روزه‌دار عمداً قی کند-اگرچه به واسطۀ مرض و مانند آن ناچار باشد-روزه‌اش باطل می‌شود ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند اشکال ندارد.
مسأله 1647- اگر در شب چیزی بخورد که می‌داند به واسطۀ خوردن آن،در روز بی‌اختیار قی می‌کند،احتیاط واجب آن است که روزۀ آن روز را قضا نماید.
مسأله 1648- اگر روزه‌دار بتواند از قی کردن خودداری کند چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد،باید خودداری نماید.
مسأله 1649- اگر مگس در گلوی روزه‌دار برود،چنانچه به قدری پایین رود که به فرو بردن آن خوردن نمی‌گویند لازم نیست آن را بیرون آورد و روزۀ او صحیح است، و اگر به این مقدار پایین نرود باید آن را بیرون آورد اگرچه موجب شود که قی کند و روزه‌اش باطل شود،و چنانچه فرو برد روزه‌اش باطل می‌شود،و بنابر احتیاط واجب باید کفاره جمع بدهد.
مسأله 1650- اگر سهواً چیزی را فرو ببرد و پیش از رسیدن به شکم یادش بیاید که روزه است،چنانچه به قدری پایین رفته باشد که آن را داخل شکم کند خوردن نمی‌گویند لازم نیست آن را بیرون آورد و روزۀ او صحیح است.
مسأله 1651- اگر یقین داشته باشد که به واسطۀ آروغ زدن،چیزی از گلو بیرون می‌آید نباید عمداً آروغ بزند ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
مسأله 1652- اگر آروغ بزند و بدون اختیار چیزی در گلو یا دهانش بیاید،باید آن را بیرون بریزد و اگر بی‌اختیار فرو رود،روزه‌اش صحیح است.
[[page 285]]