پوشانیدن بدن در نماز
مسأله 788- مرد باید در حال نماز،اگرچه کسی او را نمی‌بیند عورتین خود را بپوشاند.و بهتر است از ناف تا زانو را هم بپوشاند.
مسأله 789- زن باید در موقع نماز،تمام بدن حتی سر و موی خود را بپوشاند ولی پوشاندن صورت به مقداری که در وضو شسته می‌شود و دست‌ها تا مچ و پاها تا مچ پا لازم نیست.اما برای آن که یقین کند که مقدار واجب را پوشانده است،باید مقداری از اطراف صورت و قدری پایین‌تر از مچ را هم بپوشاند.
مسأله 790- موقعی که انسان قضای سجدۀ فراموش شده یا تشهد فراموش شده را به‌جا می‌آورد،بلکه بنابر احتیاط واجب در موقع سجدۀ سهو هم،باید خود را مثل موقع نماز بپوشاند.
مسأله 791- اگر انسان عمداً،در نماز عورتش را نپوشاند،نمازش باطل است،بلکه اگر از روی ندانستن مسأله هم باشد بنابر احتیاط واجب باید نمازش را دوباره بخواند.
مسأله 792- اگر در بین نماز بفهمد که عورتش پیدا است،باید آن را بپوشاند و چنانچه پوشاندن عورت زیاد طول بکشد احتیاط واجب آن است که نماز را تمام کند و
[[page 144]]دوباره بخواند،ولی اگر بعد از نماز بفهمد که در نماز،عورت او پیدا بوده،نمازش صحیح است.
مسأله 793- اگر در حال ایستاده لباسش عورت او را می‌پوشاند ولی ممکن است در حال دیگر،مثلاً در حال رکوع و سجود نپوشاند،چنانچه موقعی که عورت او پیدا می‌شود،به وسیله‌ای آن را بپوشاند،نماز او صحیح است.ولی احتیاط مستحب آن است که با آن لباس نماز نخواند.
مسأله 794- انسان می‌تواند در نماز،خود را به علف و برگ درختان بپوشاند ولی احتیاط مستحب آن است موقعی خود را با اینها بپوشاند که چیز دیگری نداشته باشد.
مسأله 795- اگر غیر از گِل هیچ چیز ندارد که در نماز خود را بپوشاند،گِل ساتر نیست و می‌تواند برهنه نماز بخواند.
مسأله 796- اگر چیزی ندارد که در نماز خود را با آن بپوشاند چنانچه احتمال دهد که پیدا می‌کند،بنابر احتیاط واجب باید نماز را تأخیر بیندازد،و اگر چیزی پیدا نکرد، در آخر وقت مطابق وظیفه‌اش نماز بخواند.
مسأله 797- کسی که می‌خواهد نماز بخواند،اگر برای پوشاندن خود حتی برگ درخت و علف نداشته باشد و احتمال ندهد،که تا آخر وقت چیزی پیدا کند که خود را با آن بپوشاند،در صورتی که نامحرم او را می‌بیند باید نشسته نماز بخواند و عورت خود را با ران خود بپوشاند.و اگر کسی او را نمی‌بیند،ایستاده نماز بخواند و جلوی خود را با دست بپوشاند و در هر صورت رکوع و سجود را با اشاره انجام می‌دهد و برای سجود سر را قدری پایین‌تر می‌آورد.
[[page 145]]