از علی(ع) بیاموزیم
9 / 5 / 92- آیت الله العظمی صانعی در مراسم احیاء که در دفتر این مرجع تقلید در شهر قم برگزار شد با اشاره به ایّام شهادت مولی الموحدین علی ابن ابی طالب (علیه السلام)، زندگانی آن حضرت را سبب سعادت دنیا و آخرت مردم عنوان کردند و فرمودند: «آن امام بزرگوار تمام وسیله های سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت مردم را با خودش دارد، در دنیا برای مردم خیر بود، رحمت بود، عدل بود، آزادی بود، حسنه دنیا و همه خوبی های دنیا را داشت و برای آخرت هم همه وسیله های شفاعت مردم را با خود دارد.»
ایشان در ادامه با اشاره به مظلومیت امیر المومنین (ع) ریشه دشمنی با ایشان را دشمنی با رسول الله(ص) عنوان کردند و فرمودند: «دشمنان و منافقان چون نمی توانستند به خود رسول الله (صلی الله علیه و آله) حمله کنند تمام حملات خود را متوجه امیرالمومنین (علیه السلام) ـ به اعتبار ارتباطش با رسول الله ـ می کردند اگر در زمان رسول الله نتوانستند به خانه آن حضرت حمله کنند، اگر نتوانستند بیایند در خانه پیامبر، بکوبند و بزنند و همسر پیامبر را با تازیانه بزنند و بکشند و بعد هم بگویند رجاله ها بودند که کشیدند و بردند، آمدند و این دشمنی را در حق امیرالمومنین(ع) کامل کردند.»
آیت الله صانعی افزودند: «باید متوجه باشیم که مسکن و خانه امنیتش از همه چیز بالاتر است. بارها عرض کردم سیدنا الاستاد (س) هم می فرمودند، خانه و مسکن انسان اهمیتش از همه چیز بیشتر است. بنده معتقد هستم از نظر موازین فقهی نمی شود به خانه کسی حمله کرد ولو اینکه مجرم در خانه باشد، چه برسد به اینکه حمله بشود و غیر مجرم را مجرم تلقی بکنند و به فرموده امام برسد به جایی که بیش از آنی که به او گفته اند برود و بررسی کند، گفته کلاه بیاور سربیاورد، پناه به خدا پناه به خدا پناه به خدا.»
این فقیه عالیقدر در ادامه سخنانشان به یکی از ابعاد مظلومیت امیر المومنین (ع) اشاره کردند و فرمودند:«اگر بیعت آزاد است و یک حق انسانی است پس چرا آن حضرت را مجبور به بیعت کردند، آخر بیعت اجباری چه فایده و نتیجه ای دارد؟» ایشان خانه نشینی امام علیه السلام که به فرموده پیامبر مدینه العلم بود را یکی دیگر از ابعاد مظلومیت امام عنوان کردند و اظهار داشتند: «امام را با تبلیغات سوء و سخنان سوئی که برای یکی از آن سخنان تمام جهنم هم کم است خانه نشین کردند.»
آیت الله صانعی افزودند: «گاهی اثرات یک سخن به اندازه ای مخرب است که همه جهنم هم برایش کم است. انسان اگر با سخنانش یک فرد را بکشد، یک جریان فکری را بکشد، جزای این کار چیست ؟«نَارَ جَهَنَّمَ خَالِداً فِیهَا» اگر خدای ناکرده انسان با یک جمله انسانی را اسیر کند، این جور نیست که در قبر چند تا شلاق به او بزنند و تمام شود، بلکه به تعبیر قرآن جزای چنین کسی خلود در آتش جهنم است چون این مساله مرگ یک انسان است، مرگ یک انسان گاهی به این است که او را گمراه کنی یا اینکه او را درجایی نگه داری که هیچ استفاده ای از او نشود و جامعه را از فیض وجود او محروم کنی. کاری بکنی که سرمایه های ملتی که برایشان خرج شده همه به هدر برود، این کشتن یک انسان است، کما اینکه گمراه کردن انسان هم بر اساس روایات کشتن یک انسان است.»
آیت الله صانعی در ادامه سخنان خود، عدالت امیرالمومنین(ع) را الگوی بی بدیل تاریخ بشریت عنوان کردند و فرمودند:«امیرالمؤمنین (ع) با این که امیر المومنین بود اما حقوق خود را با حقوق مردم مساوی می دانست، بیت المال را مساوی تقسیم می کرد و برای کسی امتیاز خاصی قائل نبود، او بیت المال را جارو می زد اما توجه داشته باشیدکه جاروی امیر المومنین غیر از جارو کردن ماست.»
ایشان افزودند :«اگر مدعی عدالت هستیم باید از امام علی (ع) بیاموزیم. باید رفتارمان برگرفته از رفتار امام (ع) باشد. این عدالت نیست که گفته می شود عده ای از مردم یک ماه می گذرد و نمی توانند گوشت تهیه کنند و بخورند، اما عده ای دیگر از پرخوری نمی دانند چه بکنند. یک عده ای دارای مناصب و مشاغل فراوان و زیادی هستند با اینکه روح قانون اساسی بیش از یکی یا دو تا را نمی پذیرد، اما عده دیگر نمی دانند از فرط بیکاری چه بکنند.» این فقیه عالیقدر اقسام عدالت را در تناسب با افراد و جایگاه آنان توصیف کردند و فرمودند:«عدالت فقط به نماز خواندن و روزه گرفتن نیست، عدالت هر کسی به نسبت خودش است، عدالت یک شخصیت مذهبی به این نیست که مشروب نمی خورد، خوب او اگر مشروب بخورد آبرویش می ریزد، گناه چنین شخصی مشروب خوری و قمار بازی نیست تا اگر مرتکب شود از عدالت بیفتد، عدالت یک شخصیت مذهبی غیر از عدالت دیگری است. بلکه اگر چنین شخصی سر مردم کلاه بگذارد و مردم را بفریبد از عدالت ساقط است. خیلی عجیب است، در تاریخ داریم که مردی از کوفه تا مدینه امام جماعت بود، بعد معلوم شد یهودی است. ای جوانانی که حرف من را می شنوید بیدار باشید، آقایان روحانیون توجه کنید و در ذهنتان نگه دارید، شخصی از کوفه تا مدینه امام جماعت بود به نحوی ترفند به کار برد که همه شیعیان پشت سرش نماز اقامه کردند، آنجا که رسیدند معلوم شد او اصلاً یهودی بوده است.»
ایشان در پایان فرمودند: «خدایا ما دلمان می خواست که با حرکت امام امت (سلام الله علیه) بتوانیم معارف و مناقب امیرالمومنین(علیه السلام) را به دنیا معرفی کنیم، بتوانیم علی(ع) را آن چنان که هست با گفتار معرفی کنیم. به دنیا بگوییم که امام ما صاحب حکومتی بود که آدم بی دست و پا و بی پارتی و ضعیف و… اصلاً نمی ترسید که علی به او ظلم کند، محال بود علی به او ظلم کند، آن داستان را شنیدید و خوانده اید که می گوید والله اگرهمه دنیا را به من بدهند که یک پوست جو از دهان مورچه در بیاورم چنین نخواهم کرد، مورچه نه روزنامه دارد، نه رادیو دارد، نه لشکر دارد، نه بیت المال دارد و .. اما خدا دارد و چون خدا دارد، امام حاضر نیست پوست دانه جو را از دهانش در بیاورد و به مورچه ای ظلم کند، خدایا کی می شود ما اسلام امیرالمومنین را که اسلام راستین است به دنیا معرفی کنیم، خدایا به فرق شکافته علی (علیه السلام) تو را سوگند می دهیم شرایطی فراهم شود که مسلمانان مخصوصاً شیعیان بتوانند تشیع امیر المومنین را معرفی کنند. به دنیا بگویند «لایخاف الضعیف من جوره، ولایطمع القوی فی میله» قدرتمند می دانست با تملق نمی تواند میل علی را جلب کند، با دروغ هم نمی تواند، ضعیف هم می دانست در حکومت او حقش پایمال نمی شود .»
منبع: حضور، ش 85، ص 250.