خانم فریده مصطفوی می گوید:
از سال 1340 به بعد که حضرت امام(س) علیه رژیم قیام کردند، ایشان یاری مقاوم و مشاوری امین برای حضرت امام(س) بود. در سال 1342 که ایشان دستگیر شدند، حاج آقا مصطفی(ره) در غیاب پدر، امور شرعی و سیاسی مردم را سامان می داد. حضرت امام(س) به همین دلیل، به درایت و ذکاوت ایشان کاملاً اطمینان داشتند و کارها را به ایشان ارجاع می دادند؛ مثلاً، در محلۀ یخچال قاضی که بودیم، بسیاری اوقات، اتاقها پر از جمعیت بود و همه منتظر بودند تا ایشان از طرف حضرت امام(س) پیامی بیاورد و هر کس کار خود را انجام دهد.
بر این اساس، حضرت امام(س) به ایشان زیاد اهمیت می دادند و کاملاً اعتماد داشتند. در ایامی که امام(س) به ترکیه تبعید شده بودند، ایشان به خوبی در غیاب امام(س) مردم را رهبری می کرد، گویی امام(س) در بین مردم است و راه او را ادامه می داد. به همین دلیل، یک هفته پس از تبعید امام(س)، ایشان را دستگیر کردند.