‏‏جغرافیای اشک‏

‏‏□ علی اصغر سعادتی‏

‏‎ ‎

‏‏در سرزمین رویش گلواژه‌های عشق‏

‏‏در پهندشت تابش اندیشه‏

‏‏ما، رام چشم توایم ای بلور نور‏

‏‏هر چند از فراق تو لبریز اندهیم؛‏

‏‏اما ‏

‏‏هنوز‏

‏‏با دست بسته‏

‏
‏‎[[page 253]]‎‏

با تو روانیم همچو آب. ‏

‏‏ما را چه باک‏

‏‏در سایه‌سار دجله‏

‏‏که زبان سرخ به کام است‏

‏‏در مسلخی به وسعت جغرافیای اشک‏

‏‏و همچنان به حکم تو‏

‏‏لبریز‏

‏‏باده‌ایم. ‏

[[page 254]]