غایت قیام امام حسین (ع)
حجة الاسلام و المسلمین مرتضی یوسفی راد
در بررسی مسیر قیام عاشورا از ابتدا تا سرانجام آن، در می یابیم که غایت آن، رساندن انسان به سعادت واقعی است.
دیدگاه اسلام پیرامون ماهیت «انسان»، جایگاه «انسان» در هستی و حیات و مرگ واقعی او، حکایت از هدفمندی و استعدادهای ویژهای در درون او می کند.
آنچه امام حسین (ع) در پی آن بود، رسیدن انسان به سعادت لایق اوست. امام، عزت را برای تمامی انسانها می خواهد و با خون خود آن را به آنها می آموزد. مرگ و زندگی را نیز بر اساس همین مبنا تعریف می نماید. این خصلتها چنانچه بررسیهای تاریخی نشان می دهد از ابتدا تا انتهای شکل گیری و انجام آن شکلهای مختلف بیان و بازگو شده است.
از آغاز چون هدف امام (ع) سعادت انسان هم در بعد فردی و اجتماعی، در طی خطبه هایی که ایراد فرموده اند، به موضوع حکومت و رهبری جامعه توجه می دهند زیرا ولایت سزاوار آنها مقرون به نجات انسان است و عدمش مساوق با مرگ حقیقی.
امام با قیام نشان می دهد که مراحل بالاتر حیات انسانی؛ عزت، محبت و رسیدن به مقام ولایت است. از آنجا که این ارزشهای حیات آور اختصاص به همۀ انسانها دارد، نه انسانهای زمانی و مکانی خاص، هر فرد جامعه که این ارزش را در خود زنده کند، دارای حیات ابدی است، حیاتی که به انسان و جامعه تحول دائمی و توسعه می بخشد.
[[page 195]]