نهضت عاشورا و ایرانیان
نادیا ناظری و شهریار یاسینی
سخن گفتن از حماسه عاشورا، دلی عاشورایی می خواهد. می توان عطر خون حسین را پس از 1300 سال در مکانی دورتر از کربلا و در فضایی غیر از عاشورا بویید واین میسر است چرا که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا.
تحقیق حاضر، بررسی نقش ایرانیان در عاشورا و تداوم روند انقلابی مردم این سرزمین پیش و پس از آن است؛ مردمی که سالها تخت شاهان را بر گردۀ خویش می کشیدند در مواجهه با انقلاب اسلامی با آغوشی باز آن را پذیرا شدند. در روند حرکت رو به رشد اسلامی متأسفانه پاره ای تنگ نظریها در بالاترین سطوح طبقۀ حاکمه بر علیه ایرانیان صورت می گرفت، به نحوی که آنها را جزو طبقات پایین اجتماعی محسوب می نمودند. اما خاندان پیامبر و خصوصاً حضرت علی(ع) با دیدگاهی مثبت و روشن به ایرانیان نگریسته و آنها را بسیار گرامی می داشتند و عجیب نیست که ایرانیها عشق و علاقه و تعصب خاصی به این خاندان مبذول می دارند. دعوت ایرانیان از حسین(ع) برای یافتن ایران و سعی در کمک به او انتقام جویی آنها از مسببین فاجعۀ عاشورا پس از شهادت حسین(ع) همگی نشانگر خلوص و ارادت این قوم به خاندان رسول اکرم(ص) بوده است. خونهای ریخته شده در عاشورا، جامعۀ ایرانی را به شدت برانگیخت به نحوی که بر پایۀ کینه و انتقامجویی، اعتماد به نفس لازمه را به دست آورده و به تدریج مراکز قدرت را در اختیار و کنترل خود گرفتند و همانها بودند که اسباب سرنگونی بنی امیه را فراهم نمودند و باعث گردیدند که سرزمینهای اسلامی به مدت چند صد سال مرکز علوم و فنون پیشرفته جهان گردند.
تمام این اتفاقات را باید مدیون فداکاری و گذشت حسین(ع) دانست که باعث این شوریدگی و عشق در ایرانیان گردید، که امروزه و پس از قرنها هنوز ذره ای از آن کاسته نگردیده است.
[[page 173]]