قرآن و حماسۀ خونین کربلا
استاد محمدباقر بهبودی
آنچه در این مقالۀ کوتاه از نظر خوانندگان می گذرد نتیجۀ تحقیق و پژوهشی است که در سوره احقاف آیات 13 تا 18 به عمل آمده است. خلاصۀ مقاله آن است که قرآن مجید حماسۀ قیام حسینی را سالها قبل از واقعۀ عاشورا طرح نموده و انگیزۀ این قیام حماسی را واکنشی می داند که باید به وسیلۀ حسین ابن علی سیدالشهدا (ع) در مقابل خودکامگی ها و بدعت گذاریهای سران خلافت، صورت بگیرد ؛ آن هم به صورت یک برنامۀ مذهبی که جهاد استماته (فداکاری) باشد. یعنی به شکرانۀ آن منشور امامت که خداوند عزّ و جل به حسین ابن علی و خاندانش عطا کرده است باید حماسۀ جاویدان مکتب را با شهادت خود و شهادت خاندان و اصحاب خود آغاز کند و با اسارت همسران وخواهران وکودکان خودخاتمه بخشد تا همگان بدانند که بندگان خدای رحمان با تو هستی خود قیام می کنند تا دین خدا را احیا کنند وبندگان شیطان در مقابل آنان می ایستند و به ارتکاب هرگونه جنایت وبیدادگری دست می یازند تابراریکۀ قدرت باقی بمانند.
ازاین نمونه پیش بینی درقرآن مجید فراوان است و ازجملۀ سورۀ«هل أتی» باسیاقی که در فصل اول وفصل سوم آن مشهود است به صراحت فریاد می زند که در مکه نازل شده است، اما فصل دوم آن که آیات 5تا 22 باشد. نوید می دهد که درآیندۀ نزدیک مکتب قرآن به ثمر می نشیند و خاندانی بانام ونشان «ابرار» پابه عرصۀ می گذارند که درهمۀ احوال فقط جویای حق باشند و تا حدمشتاق رضای اونیز که موجودی افطار خود دربرابر مسکین ویتیم واسیر ایثار کنند وشعاران این مشتاق:
«انما نطمعکم لوجه الله لانریدمنکم جزاءً ولاشکوراً»
اگربا سبک و سیاق قرآن بیشتر آشنا باشیم با وضوح کامل پیشگویی وطراحی دیگری رادرسورۀ عادیات شاهد و ناظر می شویم. این سورۀ قرآن نیز باسبک و اسلویی که
[[page 38]]دارد بی شک درمکه نازل شده است و با وجود این، فصل اول آن هجوم سی و شش تن سوار زبدۀ تیزتک خبرمی دهد که سالها بعد از هجرت درسریۀ ذات السلا سل صبحگاهان به فرماندهی امیرالمؤنان بردشمن تاخت وآنان قلع و قمع نمودند.
اما آیات سورۀ احقاف« ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا فلاخوف علیهم ولایحزنون. اولئک أصحاب الجنه خالدین فیها جزاءً بماکانوا یعملون»(13-14).
یعنی: آن کسانیکه که گفتند: پروردگارما خداوند رحمان است و بعد ازادای شهادت در راه ایمان وطاعت استقامت ورزیدند دردنیا برآنان ترسی نیست و در آخرت غمین ومحزون نمی شوند.اینان یاران بهشت پرنعمتند که جاودانه درآن خواهند ماند.بهشت برین پاداش دستاوردآنها است.
قرآن مجید دراین فصل مقدمه معتقدان به مکتب توحید راباشعار ویژۀ توحید ستایش می کند و استقامت آنان رادربرابر فشار مشرکان می ستاید وبه آنان نوید می دهد که هماره مورد الطاف ربوبی وتحت حمایت الهی قراردارند و بهشت برین پاداش آنها است.
نظیراین آیه درسورۀ فصلت نازل شده است که می گوید :«ان الذین قالواربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه ألا تخافوا ولاتحزنوا وأبشروابالجنة التی کنتم توعدون نحن أولیاؤکم فی الحیوة الدنیا و فی الاخره و...»(فصلت، 30-31).
یعنی آن کسانیکه گفتند: پروردگارماهمان خداوند رحمان است، ایمان آوردند وراه طاعت گرفتند و برعقیدۀ خود پایداری کردند فرشتگان گروه گروه برآنان نازل می شوندکه ازگذشته ها بیمی به دل راه مدهید وبرآیندۀ خود غمین مباشید. شادمان باشید به آن بهشتی که شما رابه آن وعده می گرفتند. ما دردنیا یار و یاور شما خواهیم بود و در آخرت نیز یار و کار پرداز خواهیم بود.
[[page 39]]