فرهنگ عاشورا، سیاست عملی و سیاست بین الملل
دکتر مرتضی اسعدی
حادثه عاشورا، نقطه اوج اخلاق دینی و در واقع پرچم نوع هستی شناسی دینی، جهان نگری دینی و رفتار دینی است. حرف اصلی آن حادثه این است که باید برای اقامه حق قیام کرد، ولو آنکه این قیام مقرون به توفیق ظاهری نیز نباشد.
اینک درپی پاسخ به این سؤال هستیم که ((آیا، رخداد عاشورا، تنها در عرصه سیاست داخلی در مواجهه با یک رژیم سیاسی قابل تحلیل است، یا امکان سرایت آن به عرصه بین المللی وجود دارد؟ و اگر چنین امکانی وجود دارد، آیا با اصول و فرهنگ حاکم در روابط بین المللی، نظیر هم زیستی مسالمت آمیز، حاکمیت نظام بین المللی و نظایر آن قابل جمع است؟
در پاسخ به این سؤال باید گفت: فکر و فرهنگ رفتار ((عاشورایی)) مسبوق به میزان پای بندی فرد یا افراد به جوهر دینداری و لذا موکول به ((انتخاب)) خود ایشان است و نمی توان و نمی باید آن را برایشان تحمیل و تکلیف کرد. بنابراین، کاربست فرهنگ ((عاشورایی)) درصحنه سیاست داخلی کشورها و در صحنه سیاست بین الملل نمی تواند سیاق واحدی داشته باشد.
مادام که دولت را ((وکیل بلاعزل و تام الاختیار همه آحاد ملت)) ندانیم، وظیفه رفتار ((عاشورایی)) درصحنه سیاست بین الملل برذمه دولت استوار نخواهد شد.
[[page 21]]