جماران دلتنگ توست
اسماعیل خلیل ابوصالح
اوج اشتیاق آدمی گریه است؛
اما آیا مرثیه از عطش می کاهد؟
مزار تو را به طواف، هزاران هزار می گردند
و جای اشک از دیده خون می بارند
گفتند: تن تو را خاک به خود پوشید
و مگر خاک را یارای پوشاندن روشنی ست؟
اگر بگویند امروز تو را گور به بر دارد
خواهم گفت: درنگ کنید! که خاک به سخن خواهد آمد
آسمان نیز به خود می بالد
که از حضور تو منزلت یافته است
اگر بگویند در مرگ فنا خواهد بود
خواهم گفت: پایان تو آغاز اوست.
تو چون دریایی
و هزاران هزار موج و توفانها
در قاموس تو برتری خواهند یافت
مرگ ادعا می کند که تو را چون کتابی
خواهد بست
کتابی که در واژگانش
خم شدن نیست
مرگ دروغ می گوید
که در توانش نیست
[[page 138]]کسی را غایب کند
کسی که آسمان
او را
با کرامتهایش جاودان ساخته است.
[[page 139]]