سبوی خورشید به دوش
صدّیقه وسمقی
آمد، آمد، سبوی خورشید به دوش
از تشنه لبان نور، برخاست خروش
خورشید شدیم ما، هزاران خورشید
از بس که ز جام نور فرمود: بنوش!
[[page 116]]