شروه
آه...
آه از این دقایق بی حضور تو !
گل قیام که غنچه داد
همه از گشت کلام تو بود-!
بنشینم و
هزار شروه بر این سوگ جان خوانم
ای سر سلسلۀ هزار سرود
از دریچۀ دلدادگی عاشقان
من که
دلی سپرده بر نازکای تبسم تو داشتم
اینک با هزار یاد عقیم مانده در پس و
بی کوره راهی در پیش
مانده ام
که بی تو
بر ختم خویش گریه کنم
آرش بارانپور
[[page 218]]