قصه تو
تو در قصه ها زنده می مانی ای مرد
و بی آنکه از خیل آن زورمندان زردار چیزی بماند
تو را مادران همچنان شیر
در کام طفلان خود می چکانند
تو را همچنان بوتۀ مهر
در باغ ذهن جوانان خود می نشانند
و فردا
که نسلی بروید بر این شانه های شکسته
کسی باز در کوچه های شرف بذر مردانگی می فشاند
و انبوهی از عاشقی را
به سر منزل زنگی می کشاند
و آن روز هم قصه ها قصۀ توست
که خورشید روشنگر آسمان امیدی
و پایان این ظلمت تلخ را هم
نویدی.
تو در قصه ها زنده می مانی ای مرد
بی آنکه از خیل آن زورمندان زردار چیزی بماند.
[[page 182]]