از نگاه آخرین دین آسمانی، اولین هدف تعلیم و تربیت، پرورش انسان مهذب است. ابزار نیل به این هدف، علم آموزی است. در اهمیت دانش آموزی در نگاه اسلام همین بس که اولین کلمه منتخب خدا در ارتباط با برگزیده خود، کلمه خواندن و امر به آن بود. همچنین در جای جای فرمایشات پیامبر گرامی اسلام (ص) و ائمه هدی (ع) هم، تاکید بر علم آموزی و استمرار آن دیده می‌شود.
بنیان گذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (ره) نیز با تاکید بر علم آموزی و هم طراز دانستن آن با عبادت، آن را از جمله حوائج اولیه برای هر ملت می‌دانند و در همین راستا در نخستین سال پیروزی انقلاب، فرمان تاسیس نهضت سوادآموزی را در هفتم دیماه 1358 صادر می‌کنند و خاطر نشان می‌سازند که هدف بلند مدت این نهضت باید ارتقاء آگاهی و تبدیل فرهنگ وابسته کشور به فرهنگی مستقل و نیل به استقلال فرهنگی و علمی کشور باشد. (صحیفه امام. ج:11، ص:446)
به مناسبت فرارسیدن سالروز صدور فرمان تاریخی امام خمینی (ره) مبنی بر تشکیل نهضت سوادآموزی با خانم دکتر فاطمه طباطبایی، عروس حضرت امام (ره) که هم اکنون مدیریت گروه عرفان اسلامی پژوهشکدۀ امام خمینی و انقلاب اسلامی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و همچنین مدرس ویژه سامانه آموزش مجازی وصیتنامه و اندیشه امام خمینی(ره) را برعهده دارد، همراه می‌شویم تا از زبان ایشان خاطره ای کوتاه اما شیرین از نخستین روزهای تاسیس نهضت سوادآموزی را بشنویم:
سال اول انقلاب امام در سخنرانی خود اشاره ای بدین مضمون داشتند که زیبندۀ کشور نیست که مقدار زیادی بی سواد داشته باشد؛ و از مردم خواستند برای رفع این نقیصه همت کنند. من هم به کمک یکی از دوستان، تشکیلات نهضت سوادآموزی قم را راه انداخته و هر روز گزارش آن را به حضرت امام می دادیم و آن بزرگوار با علاقه خاصی موضوع را دنبال می کردند و برایشان جالب بود. روزی یکی از خانم معلمها گفت: بعضی از خانمهایی که ثبت نام کرده اند، مرتب به کلاس درس حاضر نمی شوند و غیبت می کنند. از من درخواست کرد که شما بیا و با اینها صحبت کن. من در جمع آنها حاضر شدم و گفتم: اهمیت کلاس درس در تعطیل نکردن آن است. شما به حضور همه روزه در کلاس احتیاج دارید. یکی از خانمها بلند شد و گفت نه دخترم! آدم اگر هر روز یکجا برود سبک می شود. باید یک روز برود یک روز نرود...
وقتی این موضوع را برای حضرت امام نقل کردم، خیلی خوششان آمد و خندیدند.
کتاب یک ساغر از هزار: سیری در عرفان امام خمینی (س) ،صص: 540-541