مجله نوجوان 155 صفحه 11

بی­نظیر در عبادت یک سال در قم قریب پنج - شش ذرع، برف آمده بود که سیل آمد و نصف قم را برداشت. در همان موقع و در همان وضعیت امام در نیمه شب، از مدرسه دارالشفا به مدرسه فیضیه می­آمدند و به هر زحمتی بود یخ حوض را می­کشتند و وضو می­گرفتند و می­رفتند زیر مَدرس مدرسه و در تاریکی مشغول تهجّدشان می­شدند. حالا چه حالی داشتند نمی­توانم بازگو کنم. با حالت خوشی تا اول اذان مشغول تهجدشان می­شدند و اوایل اذان می­آمدند مسجد بالا سر و پشت سر آقای حاج میرزا جواد آقا ملکی به نماز می­ایستادند و بعد بر می­گشند و مشغول مباحثاتشان می­شدند. می­توانم بگویم که ایشان در بین همنوعانشان در امر عبادت و تهجد، اگر بی­نظیر نبودند یقیناً کم نظیر بودند. آیت الله خوانساری: فصلنامه حوزه، ش 32 اهمیّت سلامت نفس روز اولی که ایشان به مسجد اعظم آمدند، به جای درس، شروع به نصیحت کردن طلبه­ها کردند. نصایح ایشان طوری بود که انسان را مقداری از وابستگی و علاقه به دنیا رهایی می­داد و متوجه عرفان و آخرت و خدا می­کرد. روزی در ضمن نصایحشان فرمودند: نگاه کنید آنجا را، این عکس بالا، عکس آقای بروجردی است در حالی که مطالعه می­کند. عکس پایین، جنازه­اش روی دست مردم است. یک خرده پایین­تر، آقای بروجردی زیر خاک است. آن چیزی که به درد آقای بروجردی می­خورد سلامت نفس است که آقای بروجردی داشت. والّا این ریاستها، این سرو صداها، این مسائل، اینها وقتی که انسان زیر خاک رفت، دیگر به در انسان نمی­خورد. حجت الاسلام طاهری خرم ابادی: پا به پای افتاب ج 3 ص 319