نامه منتشر نشده حضرت امام خمینی سلام الله علیه به فرزند گرامیشان حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی
بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب «آداب الصلوة» را که خود از آن بهره ای نبردم، جز تأسف بر قصور و تقصیر بر ایام گذشته که توانایی بر خودسازی داشتم، و حسرت و ندامت در روزگار پیری که دستم تهی و بارم سنگین و راهی بس دراز و پایم لنگ و آوای رحیل در گوش است، هدیه کردم به فرزند عزیزم «احمد» که از قدرت جوانی کامیاب است، شاید او ان شاء الله تعالی از محتویات آن، که از کتاب و سنت شریف و افادات بزرگان فراهم شده است، بهره مند شود و به معراج حقیقی از رهنمایی اهل معرفت راه یابد و دل از این ظلمتکده برکند و به مقصد اصلی انسانیت، که انبیاء عظام و اولیاء کرام ـ علیهم صلوات الله و سلامه ـ و اهل الله بر آن راه یافتند و دیگران را دعوت فرمودند توفیق یابد.
پسرم! خود را به فطرت الله تخمیر شده دریاب و از گرداب ضلالت و امواج سهمگین خودبینی و خودخواهی نجات ده و به سفینۀ نوح که پرتو ولایت الله است رکوب کن که «من رکبها تجی و من تخلف عنها هلک».[1]
فرزندم! کوشش کن که در صراط مستقیم که صراط الله است، ولو لنگان لنگان حرکت کنی و حرکات، سکنات قلبی و قالبی را رنگ معنویت و الوهیت دهی و خدمت به خلق را برای آنکه خلق خدا هستند بنمایی. انبیاء عظام و اولیاء خاص خدا در عین حال که مشابه دیگران اشتغال به کارها داشته اند، هیچ گاه در دنیا وارد نبوده اند چون اشتغالشان بالحق و للحق بوده، در عین حال از رسول ختمی [مرتبت] ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ روایت شده که فرموده است: «[إنه] لیغان علی قلبی و انی لاستغفرالله فی کل یوم سبعین مرة»[2] شاید رؤیت حق در کثرت را، کدورت حساب می فرمود.
پسرم! خود را مهیا کن که پس از من بر تو جفاها رود و نگرانیها که از من دارند به حساب تو گذارند. اگر حساب خود را با خدای خود صاف کنی و پناه به ذکر الله بری، هراسی از خلق به خود راه مده که حساب خلق زودگذر است و آنچه ازلی است، حساب در پیشگاه حق است.
فرزندم! پس از من ممکن است پیشنهاد خدمتی بر تو شود، در صورتی که قصدت خدمت به جمهوری اسلامی و اسلام عزیز است، رد مکن و اگر خدای نخواسته برای هواهای نفسانی و ارضای شهوات است، از آن اجتناب کن که مقامات دنیوی ارزش آن ندارد که خود را در راه آنها تباه کنی.
بارالها! احمد و تبارش و متعلقاتش را ـ که از بندگان تو و تبار رسول اکرمند ـ اینان را در دنیا و آخرت سعادتمند فرما و دست شیطان رجیم را از آسیب به آنها کوتاه فرما.
خداوندا! ما ضعیف و ناتوانیم و عقب افتاده از قافلۀ سالکان، تو خود از ما دستگیری فرما.
ربنا عاملنا بفضلک و لا تعاملنا بعدلک،
والسلام علی عبادالله الصالحین
23 ربیع الاول 1405 ـ 25 آذر 1363
روح الله الموسوی الخمینی
منبع: حضور، ش 1، ص 10.
[1]- «هر کس که بر آن (کشتی ولایت) سوار شد نجات یافت و هر که از آن روی گردانید هلاک شد».
[2]ـ «گاهی بر دلم غباری می نشیند و من هر روز هفتاد بار از خدا آمرزش می طلبم»- مستدرک الوسائل، کتاب الصلوة، ابواب الذکر، باب 22، حدیث1.