ارزش و جایگاه انسان در نظام هستی
جناب آقای مهدی محمدی
کرامت، امری است ذاتی که خدای متعال انسان را بدان مفتخر کرده است. انسان به سبب این کرامت ذاتی، میل به والایی دارد و این، بهترین بستر شکوفایی آدمی است. به شهادت مورّخانی چون گوستاولوبون و ویل دورانت، مسلمانان چندین قرن در علوم و صنایع بر همۀ جهانیان تفوق داشتند؛ تمدن جدید اروپا که چشمها را خیره کرده است، به اعتراف محقّقان بیغرض غربی از تمدن باشکوه اسلامی مایه گرفته است. قدر مسلم این است که این عظمت، رو به افول گذاشت و این که مسئول این انحطاط و سیر قهقرایی چیست و کیست، از حوصلۀ این مقال خارج است؛ اما همین قدر می توانیم بگوییم که آن مجد و عظمت از بین رفت و حتی در همین کشور خودمان کرامت انسان مسلمان در حکومت پهلوی از بین رفت و به ارزشهای اسلامی اهانت شد.
امام راحل(ره) در مقابل این اهانتهایی که به اسلام و انسانیت می شد، به دفاع برخاستند و سعی کردند که مجد و عظمت از یاد رفتۀ مسلمانان را دوباره تجدید کنند.
در این گفتمان، ابتدا نمونه هایی از توجه ائمۀ اطهار(ع) به عزت و کرامت انسان مسلمان بیان شده و فرازهایی از سیره علمی و عملی بعضی از ائمه(ع) بیان شده است و سپس تحت عناوین ذیل، از نقش امام در احیای کرامت انسان بحث شده است:
مبارزه با کاپیتولاسیون، مبارزه با تصویب لایحۀ انجمنهای ایالتی و ولایتی، سخنرانی پس از آزادی، اطلاعیه به مناسبت اوّلین سالگرد 15 خرداد 42، اعتراض شدید به فاجعۀ فیضیه، دفاع از کرامت انسان با تألیف کتب اخلاقی و بالاخره دفاع از کرامت انسان مسلمان از طریق احیای فقه.
[[page 175]]