کرامت انسانی در اسلام و اومانیسم
جناب آقای محمد حسن رضائی
کرامت انسانی و جایگاه رفیع انسان در دایره هستی، از قدیم الایام، معطوف نظر اهل اندیشه بوده است. پیدایش مکاتب و گرایش های انسان گرایانه در کنار آموزه های ادیان آسمانی تمجیدکننده انسان، تأییدی بر این مهم است. اومانیسم، نگرشی است که داعیه دار دفاع از انسان و کرامت انسانی است و از دیرباز تاکنون در چرخه تطور، چهره های مختلفی به خود دیده است که حاصل آن، مشکل امروزین اومانیسم است که توانسته است سایه خود را بر غالبی از نگرش ها و مکاتب بشری فراوانی بگستراند. از طرفی، ادیان وحیانی خصوصاً اسلام به عنوان جامع ترین دین آسمانی، جایگاه انسانی و کرامت والای او را مورد تأکید قرار داده و از حقیقت انسانی دفاع کرده است. نوشتار حاضر، در پی آن است تا با بررسی تطبیقی کرامت انسان در دو رویکرد اسلام و اومانیسم، به این پرسش پاسخ دهد که انسان در ذیل کدام یک از دو رویکرد یاد شده می تواند به کرامت خویش دست یازد. از این رو، با بررسی مفهوم کرامت و نیز اومانیسم به پیشینه، تطورات، مبانی و دعاوی اومانیسم پرداخته و پس از نقد و بررسی مبانی اعتقادی این نگرش انسان محور، انسان و کرامت انسانی از دیدگاه اسلام را مورد توجّه قرار داده است.
[[page 128]]