کرامت انسانی و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
حجت الاسلام و المسلمین مهدی پور حسین
با مروری بر «منشأ کرامت انسان» و «تقسیمات» آن در دین، مشخص می شود که کرامت «منشأ الهی و اعطایی» داشته و به کرامت «ذاتی و تکوینی» و «ارزشی و اختیاری» قابل تقسیم است و با توجه به صبغۀ دینی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، طبیعی است که جنبه ارزشی کرامت که از راه اراده و اختیار و پیمودن سیر تکامل الی الله حاصل می شود و در گرایش دینی تبلور می یابد، در آن مورد اهتمام قرار گرفته باشد؛ امّا جایگاه کرامت ذاتی که به انسانیت انسان تعلق می گیرد، قابل بررسی می باشد.
نویسنده در پی اثبات آن است که کرامت ذاتی به عنوان بن مایه کرامت ارزشی به صورت یک قاعده حقوقی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پذیرفته شده و در اصول متعددی از آن تجلی پیدا کرده است.
بنابراین، حقوق مهمی چون: اصل برابری حقوق، حقوق سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و قضایی بر اساس کرامت ذاتی انسان برای همه ایرانیان بدون هیچ قیدی به رسمیت شناخته شده و قانون اساسی تأمین آن را برای همگان تضمین کرده است.
[[page 106]]