کرامت انسانی و قلمرو حوزه عمومی و حوزه خصوصی در ولایت مطلقه فقیه
جناب آقای حامد مشکوری
حریم خصوصی، یکی از با ارزش ترین مفاهیم نظام های حقوقی در جهان امروزی است. رعایت کردن و محترم شمردن آن به وسیله دیگران، از حقوق اوّلیه و فطری انسانی شمرده می شود که از جانب خداوند متعال به بندگانش ارزانی شده است. احترام به این حق، ارتباط تنگاتنگی با عزت، شخصیت و کرامت انسانی دارد و متقابلاً قدرتی که یک دولت در حوزه عمومی در جهت انجام وظایف خود دارد که از جمله آنها برقراری نظم، امنیت و تأمین مصالح اجتماعی است، مهمترین ابزار تأمین و تضمین کرامت یک جامعه در مقابل تهدیدها و موانع داخلی و خارجی است.
تنها با شناخت صحیح و رعایت هر یک از دو قلمرو حوزه عمومی و حوزه خصوصی می توان عوامل کرامت انسانی در یک جامعه را تضمین نمود؛ چرا که با ممانعت دولت از داشتن اختیارات لازم در انجام وظایف محوله، موجباتِ ناتوانی آن و با واگذاری اختیارات بیش از حد به آن، موجبات محرومیت افراد از حقوق شخصی و اجتماعی شان فراهم خواهد آمد.
آشنایی با حدود و حریم هر یک از حوزه های عمومی و خصوصی نسبت به یکدیگر در نظریه ولایت مطلقه فقیه با تأکید بر نظریات امام خمینی(ره)، رسالتی است که این مقاله به عهده دارد.
[[page 84]]