ارزش و جایگاه انسان در نظام هستی
دکتر مهدی نکویی سامانی
شناخت ماهیت واقعی انسان، از مهمترین و بنیادی ترین مسائل انسان شناختی و جهان شناختی است. انسان از نظر اکثر ادیان و مکاتب فلسفی، جایگاه رفیع و متمایز از سایر موجودات دارد و می توان گفت انسان، خلاصه و جوهره خلقت است و هدف متعالی و خاصی در آفرینش او نهفته است.
با توجه به این نگاه انسان شناسانه و متعالی در مورد انسان و هدف و غایت اوست که عوامل و مؤلفه های اصلی کرامت انسانی مانند: آزادی، معنویت، عدالت، تقوا و پارسایی، خرد ورزی، خودسازی، حقیقت طلبی و عزت طلبی، معنا می یابد.
آنچه که این جستار در مقام تبیین و اثبات آن بوده این است که درک جایگاه و مقام انسان مستلزم معرفت شناختی و انسان شناختی معقول و متکی بر تعالیم وحیانی است و بدون درک منزلت و مقام انسان از نظر تکوینی و ذاتی و بدون در نظر گرفتن رابطه وجودی و معنوی و عقلانی انسان با خدا، آدمی موجود تنزل یافته و این جهانی خواهد بود که راه کمال بر او بسته خواهد بود و پیامد چنین نگاهی این است که انسان جایگاه و رابطه پیوند خویش را با خود و خدای جهان هستی از دست خواهد داد.
[[page 70]]